Деновиве е се потешко да се најде пријател со кого едноставно може да се споделуваат работите онакви какви што се. Такви, како што вие заедно ќе конструирате дека се. Не секогаш големата слика зависи од нашето активно вклучување!

Некогаш е потребно да се поштедиме од приликата да критикуваме, да бидеме разумни и да не брзаме да го споделиме нашето мислење. Посебно ако имаме намера да помогнеме некому, ова е најлошиот пристап за реализација на нашата идеја.


Не секогаш луѓето се подготвени да ги слушнат нашите ставови, да пробат да извлечат поука од истите, луѓето кои се во наша близина ја немаат секогаш потребата од нашите коментари. Да, можеби ова ќе ви биде чуден став, посебно ако сте од оние кои се начени редовно да комуницираат, и вербалната комуникација е единствента алатка на зближување со која умеат да владеат. Не секогаш треба да бидеме во центрот на вниманието, да бидеме оној кој го носи шоуто заедно со себе, некогаш е потребно да бидете оној кој го носи електричниот кабел кој ќе ја донесе стрјата за шоуто. А мудрите секако би додале дека не секогаш е потребно да има шоу.
Во моменти кога се чувствува таква вибрација во воздухот или деновите кога сакате да се релаксирате, практикувањето на овој модел е одличен. Да биде настрана од главните случувања, не директно туку индиректно, вашето присуство некогаш е доволно во просторот.
Да покажеме разбирање и поддршка со едноставно слушање на соништата кои другите ги имаат. Да ги слушнеме без да проговориме било што!


Овие мали, вечни, внатрешни борби што владеат меѓу луѓето можеби нема да престанат. Треба да се помириме со фатот дека секогаш сме ние тие кои можат да ги променат буквално нештата, и можеби на момент ќе помислите дека ова е четиво кое ќе ве повлече од акција, но напротив ова е текст кој ќе ве стави во сигурна акција, промислена, неизбрзана, вистинска. Од секогаш ни биле послужени во диско опциите за подобар живот, но моделот на опстанок не натерал да се промениме во нешто материјално, егзистенционално, во битие кое се бори да го добие заслуженото место. А тоа се потешко се случува. Затоа е потребен овој момент на умереност и издржаност кој ќе ви помогне да настапите правилно, тогаш кога има навистина потреба од ваш став или мислење.


Можеби ова едноставно филмско правило  Don’t Fight With Anyone” ќе биде премногу едноставно за вас, но, тоа е суштината на мирниот живот. Доколку не влегуваме во конфликт со никого, ние ќе бидеме далеку од проблемите, нашиот живот би се развил во една нова насока исполнета со разбирање, надополнување и љубов.

На крај би можеле да помислиме: Имаме ли потреба од трошење на навистина важно, скапоцено време и енергија на произведување негативни мисли и негативни емоции и чувства?



edit post



- знаеш во принцип има премногу fаn page-ови, поентата е да се следи мудроста на авторот, не полетите на неговите следбеници. ошо (како и сите други) се чита најпрво од книга, ако сака да се научи неговата мисија.

#lame е промовирањето длабока мудрост, далеку од учителите и разумното размислување, свесно, трезвено, изладено.. не може тоа што некој учител го давал од колено на колено да се разбере од една слика или квотација.

:социјалните мрежи имаат друг концепт - learning via social media tools = instant learning. ова инстант духовно олицетворување/ учење не ми се допаѓа, не е вистинско и е` се подалеку од изворот.

- не сум го учел ошо, ниту ми е водич/ `свет учител/ гуру повеќе ми личи на претприемачки лидер. .. модерните проамерикански учители ми биле одлична, забавна белетристика. за моето учење се посветив на најстарите записи, сигурен сум дека и ошо не ги прочитал сите .. нејсе, тргнал да просветлува, како многуте истомисленици..

:важно е да знаеш кој и што бил човекот пред да стане `гуру`!

- потребно е да знаеш повеќе освен самата мисија на твојот духовен учител, приватниот живот ги доловува најпотребните делови од знаењето.. секогаш. тоа е кога се дивиш на некој добар писател или режисер без да знаеш како е поткован. непоткован коњ ја знаеме приказната, не?

* * *
интересно е кога спиритуалното учење поминува низ очите, заедно со сликичките со голи жени.. една под друга. но, јас говорам за едно друго ниво, друго следење на источните духовни патешествија. не збориме овде за `ошо како daily инспирација`, тој е многу повеќе од куељо и `мудрувањето, учењето за спиритуализмот` на овој начин според мене не е`вистинскиот пат.

преку илузијата до суштината или преку пократкиот пат?
- сигурно ошо не велел медитирај на цицки да ја спознаеш нивната внатрешна убавина (сатирично метапараболизирање), и ако имаш квотација под цицките сигурно ќе ги покренеш веѓите, овај очите.

длабоко верувам дека ако некоја вистина треба да стигне до тебе, а ти си на правиот path, таа ќе дојде и како скината страница од книга на улица, и само ти ке ја видиш и ке ја земеш.

!доаѓа ера во која Сите повторно ке се завртат кон вистинското лице на Бога, не неговите илуминати. .. последната реченица читај ја како трансцеденција.. pure Absolut True!

:bless, bliss & light my friend ~
.
.

edit post
















“Is cinema a language about to get lost, an art about to die?”

Wim Wenders - Room 666 (1982)

Случајно налетав вечерва на овој култен филм или како што сака авторот да го нарече видео. Овој документарен филм прв пат го гледав во времето на видео рекордерите, на VHS касета. .. или уште бев во основно или некаде почетокот на средно. Чувството да го имаш овој филм во раце тогаш беше уникатно. Знаевме дека станува збор за филм во кој се појавуваат неколку важни режисери за тоа време, но и од денешна временска дистанца некои од нив сеуште важат како елитни филмски работници кои придонеле многу за филмската индустрија. А зборуваат за иднината која токму тогаш ние ја имавме во нашите раце, а за нив во тогашно време сеуше беше иднината која тие очекуваа да се развие. Да, видео касетите имаа експанзија во раните 90ти, а нивната употреба беше примарна неколку декади во филмската и телевизиската индустрија.

Режисерот Вим Вендерс со ова видео се одидува да и ги долови на публиката авторите кои невидливо стојат позади камерите, нивните размисли и начинот на кој создаваат приказни. Ги прашува за тоа што тие мислат за филмот, за неговата иднина, за естетиката која сите тие како автори ја носат. Начинот и техниката на снимање, изборот на сторијата, пристапот во снимањето, техниката што ја користат и која секојдневно се развива. Потребата за нивна адаптација во сите тие идни начини и форми во кои би можел да се движи развојот. Индустриско кино наспроти артистичкиот, уметнички видео израз..

За релацијата на филмското платно и телевизијата, односот наспроти содржините кои се продаваат во тоа време. Is cinema a language about to get lost, an art about to die?.. е прашањето кое режисерот им го поставува на неговите колеги, или дали кинематографскиот израз/ јазик исчезнува т.е. е уметност која изумира?



За време на Канскиот филмски фестивал во 1992 година Вендерс поставува статична камера во соба во хотелот Мартинез и ги поканува Jean-Luc Godard, Paul Morrissey, Mike De Leon, Monte Hellman, Romain Goupil, Susan Seidelman, Noël Simsolo, Rainer Werner Fassbinder, Werner Herzog, Robert Kramer, Ana Carolina, Maroun Bagdadi, Steven Spielberg, Michelangelo Antonioni и Yilmaz Güney да одговорат на ова прашање, како и на некои други поврзани со иднината на филмската индустрија. Интересно е да се види како секој од нив со посебноста на нивните карактери се обидува да долови повеќе од суштината како автор предкамерата, некои користат ексцентрични начини да се олеснат пред да го кажат сопственото мислење. Која е состојбата со кината е интересно прашање и ден денешен. Жал ми е што морам да се потсетам дека проектот за кино во мојот град ќе се реализира во третата категорија на градови, последни.. не знам зошто само кога нели викаат најевропски град сме биле. ;)

:my world is imaginary and the imaginary is a journey between forwards and backwards!
Jean-Luc Godard

Интересно е да се види како некои од нив размислуваат за иднината на електронските форми како цело, желбата да се остане на мануелната техника на снимање наспроти желбата за прогрес која ја имаат некои други кои доаѓаат од холивудскиот филмски бизнис. Иднината на фотографијата, експресниот премин од црно бела во техника во боја, приходот кој очекуваат да порасне (што е и факт од денешна перспектива). Оптимизмот кај едните, инертноста на другите, целта на филмските производи. Групата за која се наменети, како и начинот на продукција и дистрибуција. Ќе продолжат ли сликите да се движат, дали филмската лента ќе остане важна како во тоа време?


.
:супер е да се види ова чудо после толку време! :))
.
.

edit post
.
.
.
.

.денес ќе читам на железничка станица. причина поради која решив да ги прескокнам сите тие содржини кои требаше претходно да бидат качени на овој блог и пишувам за ова. уште сум дома, но наскоро одам на автобуска, со автобус ќе стигнам пред пругите на животите, кои како возови поминуваат.

Автобиографија во трето лице што ќе ја прочита второ лице!. .. јас ќе ја читам на Небојша, Живко ќе ја чита мојата. Можеби ова не требаше ни да го откријам, хм.. неважно!

Драги Вие и Тие,

Ве покануваме Ние на 20ти март во 20 часот
во чекалницата на Новата Железничка Станица во Скопје
да ги прочитаме и слушнеме Јас, Ти и Тој.

Учестувуваат (со четиво или изведба):

Славица Гаџова
Златко Панзов
Владимир Лукаш
Анета Вондерленска
Изток Улчар
Митко Гогов
Марија Бејкова
Билјана Димитрова
Бен Реџепи
Винета Огненоска
Мане Манушев
Драгана Ефтимова
Иво Бару
Ѓорѓи Крстевски
Александар Делчевски
Ангела Маневска
Kaтерина Мишковска
Рамадан Рамадани
Небојша Стојаноски
Ѓорѓе Јовановиќ
Трајче Трајчев
Марија Павлеска
Јасмисна Василева
Живко Гроздановски
Димитар Самарџиев
Ивана Нелковска
Велимир Жерновски
Евгенија
Јасмина Митковска


Ете, така, Фала многу!


Дизајн на плакат: Ангела Маневска


p.s. ова затоа што event-от не е public на facebook! :)
.
.

edit post
.
.
.
.
“No pen, no ink, no table, no room, no time, no quiet, no inclination.”

.

:Денес замина на другиот свет една голема поетеса, Wislawa Szymborska, нобеловец, писател, поет, есеист. .. за неа веќе споделив на другите социјални платформи. Овде сакам да споменам за некој кој на денешен ден пред многу години (или поточно 130) се родил. Познатиот култен, ирски писател.. лидер на современата литература, (пос)модернистот Џејмс Џојс.

.

Џемс Џојс (2 февруари 1882 - 13 јануари 1941) бил ирски писател и често е сметан за еден од најпознатите личности во светската како и во англиската литература. Најпознат е по неговото дело „Улис“ и по контраверзното дело „Будењето на Финеганови“. Исто така Џејмс Џојс е доста познат и по колекцијата на раскази „Даблинци“, приказни што го претставуваат животот во Даблин. Се смета за родоначелник и втемелувач на модерниот прозен и експериментален пристап, познат под името „состојба на свеста“. Портрет на младиот уметник е автобиографски роман, во кој за првпат ја употребил техниката „струја на свеста“, а целосна примена на оваа техника наоѓаме во неговото централно дело Уликс. Во Будењето на Финеганови го прикажува текот на свеста во сон. Со своите дела Џемс Џојс извршил големо влијание врз светската книжевност. [од mk.wikipedia]

Иако на светот е познат по прозното творештво, би сакал да нагласам дека освен контроверзните книги за кои сеуште има расправии поврзани со авторските права, тој бил и одличен поет. Не за џабе потсвеста си заиграла со него, па кога го стигнала формата на изразување едноставно не била важна. Поседувал извонреден раскажувачки талент кој сеуште плени млади автори, почетници како и искусни пишувачи. Неговата структура е дефиниција за квалитетно пишување, начинот на кој ги соголува приказните е метафизика на постоењето. Да дишеш со неговиот ум, да живееш внатре во неговите книги е уникатно чувство кое малкумина го поседуваат.

Нема да пишувам долги реферати, мислења. .. можеби некогаш ќе обработам некоја од неговите книги, од оние кои сум ги прочитал и го промениле мојот колосек, концепт и начин на размислување. Сега засега тоа е тоа – среќен РОДЕНден г-дине Џојс, Џејмс Џојс!

.

ова е една сликичка, цртеж на јапонска хартија, портрет на великанот направен од некој од луѓето кои ги следам на tumblr. информацијата одеше некако вака :::ink on Japan _by #bblacha освен што ги избришав димензиите за кои сум сигурен дека беа мали. .. хартија, лиФче. освен сликичето ќе споделам еден од моите поомилени воодопади, песна од господинот кој знае, умее како со зборовите. will u come to read with me? - извини дека е на англиски, ама тоа е! see ya ~

.


All Day I Hear the Noise of Waters


All day I hear the noise of waters
Making moan,
Sad as the sea-bird is when, going
Forth alone,
He hears the winds cry to the water's
Monotone.

The grey winds, the cold winds are blowing
Where I go.
I hear the noise of many waters
Far below.
All day, all night, I hear them flowing
To and fro.

edit post

.
.
.

.
:затоа го сакам дедо Коељо. Сега е еден по полноќ, први февруари. .. нов месец, неколку минути после објавениот статус на facebook: :Ој, ти музо на новиот месец, де затвори вратата од јануари уште провев доаѓа . .. фала!

..и не дека има нешто општо статусот со ова што следува и е поврзано со познатиот светски писател, комерцијален за многу, за многу повеќе еден од најчитаните . .. за мене како еден почитуван виртуелен пријател кој е скромен да врати на некои конструктивни прашања кои повлекуваат дебата и длабока размисла. *.. и ми се допаѓаат овие негови фори, ова е нешто за една минута, ова е нешто за пола минута. .. две минути читање и тн. Што е поентата?! – овој пат ќе преведам една приказна која од колено на колено се прераскажува, но сепак е дел и од старите списи на источните култури, Ведите. .. приказната:
.
.

:Кришна ќе ја слушне вашата молитва!

.
Вдовица од сиромашно село во Бенгал немала доволно пари да го плати школскиот автобус за својот си и така кога момчето почнало да оди на училиште морало да поминува сам низ шумата.

Со цел да го убеди, таа му рекла:

"Немој да се плашиш од шумата, синку мој. Замоли го Бог Кришна да доаѓа со тебе. Тој ќе ја слушне твојата молба/ молитва."

Момчето го послуша предлогот на неговата мајка и соодветно Кришна се појави и од тогаш го придружуваше секој ден до училиштето.

Кога дојде роденденот на неговиот учител момчето ја запраша неговата мајка да му даде малку пари како би можел да купи подарок за него.

"Ние немаме пари, синко. Запрашај го твојот Брат Кришна да ти даде подарок."

Следниот ден момчето го објасни својот проблем на Кришна кој му понуди еден бокал со млеко.
Момчето со гордост го поклони бокалот со млеко на неговиот наставник, но, другите момчиња беа многу ‘подобри’ со поклоните и наставникот скоро не го ни забележа неговиот.

"Од каде ти е овој бокал?"

"Кришна, Богот на Шумата ми го даде."

Наставникот, учениците и асистентот пукнаа од смеење.

"Нема богови во шумата, тоа е чисто суеверие, рекол наставникот. Ако тој навистина постои да одиме и да го видиме.'
Целата група тргна. Момчето почна да го довикува Кришна, но тој не се појави. Момчето за последен пат очајнички повика.

"Брат Кришна, учителот сака да Ве види. Ве молам покажете се!"

Во тој момент, глас од шумата се појави и одекна се до градот, се слушна од сите.

"Не можам! Тој дури и не верува дека постојам!"
.
.
.

:прекрасна приказна дедо Куељо. ..секогаш добар, секогаш на место. барем тогаш кога јас ке решам да Ве click-нам.
.
.
.

edit post
.
.
:Постојат три големи страсти – алкохол, коцкање и власт.
.

Од првите две некако можеш да се излекуваш, од третата никако. Власта е и' најтешкиот порок. Поради неа се убива, се гине, поради неа се губи човечкиот Вид. Неодолива е како магичен камен, затоа што поседува моќ...

Човекот на власт ги поттикнува кукавиците, ги бодри оние што ласкаат, ги поддржува крадците и неговата претставата за себе си е поубава од онаа вистининската. Сите луѓе ги сметаат за глупи, бидејќи го кријат вистинското мислење од нив и си даваат право да мислат дека знаат се, а луѓето тоа да го прифатат.

Никој на власт не е паметен, затоа што и паметните набрзо го губат разумот и не се трпеливи затоа што ја мразат промената. Веднаш создаваат вечни закони, вечни принципи, вечна структура и поврзувајќи го нивното владеење со Бога, ја зајакнуваат нивната моќ. И никој не би ги сменил за да не настане омраза, непријатност и закана за другите моќници. Нивното уништување е секогаш на ист начин, објаснувајќи го насилството врз народот, а сите се насилници, ги предаваат своите владетели и на никој тоа не му паѓа на памет. И секој што не разбрал, сите брзаат да дојдат на власт, како ноќни пеперутки кон пламен од свеќа.
.
.

Меша Селимович
[слободен превод: Митко Гогов]

.
.
Меша Селимович е роден 26 Април 1910 година во Тузла. Во родниот град завршува основно и гимназија. 1920 се запишува на студиската група за српскохрватски јазик и југословенска кижевност на филозофскиот факултет при универзитетот во Белград. Дипломира 1934, работи како професор, за време на војната бил затворен, политички комесар, уметнички директор на Босна Филм, директор на Народниот Театар, главен уредник на неколку списанија како и редовен и почестен член на Српската кадемија за Науки и Уметности.
.
.

edit post
Related Posts with Thumbnails

facebOOk_ing IN.the bOOkface

videos from dokufest, BYF & future shorts

Loading...