Ada Lovelace
December 10, 1815 - November 27, 1852
-mathematician, computer pioneer

Ada Augusta Byron was the only legitimate child of the Romantic poet, George Gordon, Lord Byron. Her mother was Anne Isabella Milbanke who took the baby at one month old away from her father's home. Ada Augusta Byron never saw her father again; he died when she was eight.

Ada Lovelace's mother, who had studied mathematics herself, decided that her daughter would be spared the father's eccentricities by studying more logical subjects like math and science, rather than literature or poetry. Young Ada Lovelace showed a genius for math from an early age. Her tutors included William Frend, William King and Mary Somerville. She also learned music, drawing and languages, and became fluent in French.
Ada Lovelace met Charles Babbage in 1833, and became interested in a model he had constructed of a mechanical device to compute values of quadratic functions, the Difference Engine. She also studied his ideas on another machine, the Analytical Engine, which would use punched cards to "read" instructions and data for solving mathematical problems.

Babbage also became Lovelace's mentor, and helped Ada Lovelace begin mathematical studies with Augustus de Moyan in 1840 at the University of London.

Babbage himself never wrote about his own inventions, but in 1842, an Italian engineer Manabrea (later Italy's prime minister) described Babbage's Analytical Engine in an article published in French.

Augusta Lovelace was asked to translate this article into English for a British scientific journal. She added many notes of her own to the translation, since she was familiar with Babbage's work. Her additions showed how Babbage's Analytical Engine would work, and gave a set of instructions for using the Engine for calculating Bernoulli numbers. She published the translation and notes under the initials "A.A.L," concealing her identity as did many women who published before women were more accepted as intellectual equals.

Augusta Ada Byron married a William King (though not the same William King who had been her tutor) in 1835. In 1838 her husband became the first Earl of Lovelace, and Ada became countess of Lovelace. They had three children.

Ada Lovelace unknowingly developed an addiction to prescribed drugs including laudanum, opium and morphine, and displayed classic mood swings and withdrawal symptoms. She took up gambling and lost most of her fortune. She was suspected of an affair with a gambling comrade.

In 1852, Ada Lovelace died of uterine cancer. She was buried next to her famous father.

More than a hundred years after her death, in 1953, Ada Lovelace's notes on Babbage's Analytical Engine were republished after having been forgotten. The engine was now recognized as a model for a computer, and Ada Lovelace's notes as a description of a computer and software.

In 1980, the U.S. Department of Defense settled on the name "Ada" for a new standardized computer language, named in honor of Ada Lovelace.

“I will publish a blog post on Tuesday 24th March about a woman in technology whom I admire but only if 1,000 other people will do the same.”

— Suw Charman-Anderson (contact)

Deadline to sign up by: 24th March 2009

Ada Lovelace Day is an international day of blogging to draw attention to women excelling in technology. Women’s contributions often go unacknowledged, their innovations seldom mentioned, their faces rarely recognised. We want you to tell the world about these unsung heroines. Whatever she does, whether she is a sysadmin or a tech entrepreneur, a programmer or a designer, developing software or hardware, a tech journalist or a tech consultant, we want to celebrate her achievements.

It doesn’t matter how new or old your blog is, what gender you are, what language you blog in, or what you normally blog about - everyone is invited to take part. All you need to do is sign up to this pledge and then publish your blog post any time on Tuesday 24th March 2009. If you’re going to be away that day, feel free to write your post in advance and set your blogging system to publish it that day.

more about the pledge “AdaLovelaceDay”

Related Resources:
Ada Lovelace Profile
Top 10 Early Female Mathematicians
Women and Computers

More About Ada Lovelace
Ada Lovelace Profile
Ada Lovelace

on Macedonian about Ada Lovelace
by Развигор
..и на кајмак.от

Уште неколку часа од предизборниот молк. Сонот уште не ми дошол, иако после (утре) треба да бидам активен со моето присуство на едно од избирачките места во нашава држава. До сега не спомнав никаде ништо арно, ни лошо, ниту за еден од кандидативе. Идејата во Македонија луѓето да се маваат со ниски удари на тема политика, дури и кога од старт знаат дека стојат на различни страни ме иритира. Свесното влегување во разговор (ех, кога би било тоа), односно кавга ми било ступидно како фрлање врз пруга кога доаѓа воз. Тоа е и главната компарација која секогаш потсвесно ја користам за нашата држава. Овде до мојот град треба да има пруга. Таа е почната некогаш – негде, но никогаш не стигнала до овде. Сигурно парите ги изгубиле (украле) тие што биле задолжени (потпишани) за ПРОЕКТОТ. Изградбава на пругава е синоним на нашата држава, во една книга тргнувањето на возот се одложуваше затоа што луѓето не можеа да се одлучат со каква боја треба да го обојат. Полемики (војни) се водеа дали да биде црвен (портокалов) или син, и преку ноќ му се менуваше бојата. Тоа беше игра на која и нема крај, и се разбира возот не тргна (во книгата мислам), или сум го заборавил оптимистичкиот крај на книгава, затоа што од оптимизам овде веќе не се живее. И ние сме исти, правиме конфликти, и се конфронтираме на теми кои модерната демократија ги смета за исклучително осетливи и интимни. Мене баш ми е гајле за кого ќе гласаат комшиите, ја немам ни мајка ми прашано за тоа. Додека комшиите од поодамна веќе пуштија вода со тоа што на некој начин ни сугерираа за кого би требало ние да гласаме.
Проектот “Пруга” е од големо значење за нашава држава. Тоа би требало да биде патот кој ќе не однесе во толку посакуваната и од неродените ни внуци Европска Унија. А за пруга ни треба работна сила, која се помалку ја има во Македонија, затоа што на луѓето им е поубаво да се мезат, пијат ефтина ракија и филозофираат, отколку за ситни пари да работат по десет, дванаесет и повеќе часови и тоа неосигурани. Кога сите политички ставови, коментари, критики би си ги задржале во нашиве глави како дел од мисловната медитација на секојдневието, и братски (не како во времето на Тито), си плукнеме на рацете и сложно го реализираме овој проект, мислам дека нема да има потреба од чекање на реторички благонаклонети спрема нас и нашиот развој одговори од страна на европските пратеници и претставници од секој вид, туку сами ќе си ја завршиме работата, истите да не поканат без многу молби и лижење на стакленото ѕвоно.
Молкот е последниот крик на умот после ударот на `рѓосаната камбанарија во напуштените села.

сликичката е превземена од овде

Државава чинам ни роди премногу паметни луѓе. Повеќе отколку што може искрено да реализира во применување на нивните стратешки планови, ма во било која област. И чарето не го знаеме, ни ние, ни државата, а богами ни сите тие условно кажано деца родени да ја направат посакуваната од нашите родители промена. Вртиме во круг, иако толку "паметни", веќе 20 години од социјализам до капитализам, или од капитализам до социјализам и јас незнам точно, не велам дека сум од групата на паметнаковци.
Во државата се изградија толку многу аналитичари што крајно време е да ги слушнеме нивните анализи и` да им кажеме да се гонат во некои од напуштените села од каде што дошле, затоа што таму мислам дека нивните анализи најдобро ќе влијаат неконструктивно. Да почнат нивните анализи да ги презентираат на зеленчукот и на животните, мислам дека и тие ќе се отрујат и изумрат. Па нели и така сме нација во изумирање ако не се лажам, или уште ќе раѓаме морони- аналитичари кои уште мали ќе бидат окуражени да серат идеологии и филозофии место да земат да работат нешто, па макар и мозлење крави. Млекарите веќе не сакаат да го работат тоа, така има услови за нови вработувања. Е сега не е фотеља, ама бар е здрав живот. Целта ми беше да споменам за мене многу важен аспект од развојот на интелектуалната војна (натпревар) на денешниве високопроцентни паметни рационални објективни аналитичари. Има вистина во тоа дека сите тие држат објективни тези, како на примерНа Македонците не им е добро заради затворените граници, затоа што од друга страна штом ти е границата затворена и умот се чувствува заробен, колку и да се изразува паметно и размислува расудно. По некое време сите тие аналитичари се губат во соствените тези и анализи, затоа што многу години се во прашање. Не се тие криви! Пред десет години правеле анализа со истурање на целата ароганција, иронија и знаење на едните, сега на другите, во меѓувреме испомешале баби и жаби, и сега сакаат да ги читаме и да им велиме да, така е!
Не е така, оваа транзиција им го расипала духот во изразувањето, надежта прво во едните, после во другите им го уништила неутралниот став, а мислењата им се веќе толку неважни што доколку се на фарма може и стадото да им избега, не ако тоа го зборат, туку и доколку на тоа помислат.