Еднаш пред многу години кога уште бев во основно училиште учествував на некој конкурс за идејно решение за борба против сидата. Нацртав нешто и го дополнив со позитивни зборови за заштита на одбележаните. Зедов награда и од тогаш сум Црвен. Секоја година ја носам металната црвена панделка и зборувам дека треба да се посвети поголемо внимание на инфицираните. Пред неколку дена Македонија излезе со извештај дека оваа година има пријавено пет нови случаеви на луѓе кои ја собрале оваа епидемична болест од некаде. Кажаа дека сите се мажи и дека со хомосексуален однос ја закачиле оваа болест. Мене ми беше апсурно повторно вест што застрашува да таргетира одредена група на луѓе и да ги омаловажува. Во нашава држава секогаш треба некој да биде покажен со прст, иако сите добро знаеме дека најлесен начин да се инфицираш е да имаш незаштитен секс. Колку и да е банална оваа тема со кондомите, јас мислам дека треба и хетеросексуално настроените луѓе да знаат дека ова не е болест која може да ја фатат само педерите туку и оние што јадат супа или пијат густи сок.

Додека овде годишно се заразуваат со вирусот пет хомосексуално настроени или три, во Америка (fucking USA) секоја 9½ минута некој нов се заразува. која статистика - да ти свирне главата ако помислиш да одиш таму. Секој од нас потсвесно може да делува на околината во која живее и секој од нас може да биде лидер во освестувањето на луѓето кои уште не знаат како да се заштитат од овој смртоносен вирус.

Како индивидуа:

• треба да знаеме дали сме/или не сме инфицирани од вирусот;
• ако сме инфицирани, треба да примаме медицинска терапија и да ги заштитиме другите од инфицирање;
• треба да се заштитиме самите себе и другите од ХИВ;
• треба да се едуцираме за ХИВ;

Не би сакал да ги пишувам фактите овде, затоа што ова е мое место за пишува и фактите како такви само загрижуваат. Аспектот кој мене остсекогаш ми одземал внимание е самата свесност како таква кај луѓето. Колку се отворени во односите со луѓето кои се инфецирани, колку се трудат да си ги срушат сопствените бариери, комплекси и фрустрации со се' она што не е блиску до нивните манири и начини на живеење. Ние луѓето знаеме да игнорираме и без да сме свесни за тоа и без да сакаме да сме игнорантни. Не верувам дека има некој кој самиот себе би си кажал дека е игноратор и дискриминатор, а во одредени ситуации се однесува така. Јас лично до сега немам запознаено лице иинфицирано со овој вирус и не би знаел како би се однесувал со него доколку се запознаам. Но живеам со став за себе дека не сум одбивен кон табу темите. Уште од рано утро денес почнав да твитам за поддршка на оваа кампања која од година на година станува се поголема. Неколку од твитовите:

• STOP AIDS, thank you! I don't care how, I'm not scientist!

• 28 years 28 millions died - stop AIDS! somehow..

#WorldAidsDays оваа година се одржува по 21 пат. Луѓето во светот на најразличен начин се борат против ширење на оваа епидемија. Донираат сретства на отворени сметки за заштита на деца заболени од вирусот, одржуваат и посетуваат најразлични хуманитарни настани, го шират зборот за подигање на свеста на луѓето, пишуваат текстови, читаат како се чувствуваат луѓето кои живеат со овој вирус, гледаат видеа за превенција од оваа лудорија, волонтираат во организации кои имплементираат едукативни програми.

Како што United Nations Secretary General Ban Ki-moon кажа:

“On World AIDS Day this year, our challenge is clear: we must continue doing what works, but we must also do more, on an urgent basis, to uphold our commitment to reach universal access to HIV prevention, treatment, care and support by 2010”

Денес кампањaта е многу силна и во неа се вклучија многу влијателните google, Nike, facebook, twitter...
станете и вие дел од поддршката на оваа кампања на:
-facebook -HELP US TURN FACEBOOK (RED) FOR WORLD AIDS DAY
-twitter - HELP US TURN TWITTER (RED) FOR WORLD AIDS DAY
-joinRed - join RED [dot] com

промотивното видео од овогодинешнава кампања

Во обидот да бидеме успешни во некои полиња од науката, и да ги надминеме сите досегашни постигнувања и знаења, забораваме една основна точка во интелектот на човековото битие кое стреми кон усовршување. Доблест на нашиот род е желбата за успех, без да се размисли за чекорите, постапките а и материјалите кои се користат при реализација на една идеа. Најчесто се избираат полесни начини како да се стигне до целта, иако сретствата на крајот можат да не бидат неоправдани. Во овој пример болна и тажна е разбуденоста на родот кој се декларира како најразвиен од сите други живи видови. Се оградува од секакви епитети, синоними и метафори кои го поврзуваат со пониските форми на живот.

Пред некое време го добив ова писмо на facebook:

*Најмалку 33 животни умираат секоја секунда во лабораториите ширум светот; во Велика Британија умира едно животно на секои 4 секунди!
* Повеќе од 90% резултати добиени од експерименти врз животни се отфрлени, бидејќи се неприкладни за човек! (WHO - Светска здравствена орг.)
*Постојат најмалку 450 алтернативнио методи кои можат да ги заменат експериментите врз животни! (WHO)

Кога помислувам на свесноста, помислувам на големата свесност и не навлегувам во некои мали недостатоци кои сите од нас како карактери ги поседуваме. Кога помислувам на свесност помислувам на колективната свесност на човештвото. На основните правила и принципи кои треба да ги практикуваме, не само да ги знаеме како такви. Информациите во ова писмо покажуваат дека колективната свесност на населението кое живее на планетата Земја е недоволно свесно да ја одржи Земјата во нејзиниот природен тек на Еволуција, туку и штети и ја уназадува. Со оваа констатација дека сме убијци за животните и планетата Земја слободно може да се ставиме на пониско скалило на свесност и од животните. Затоа што познато е дека тие убиваат заради опстанок. Подолу на скалата сме и од првобитниот човек кој исто така убивал за веќе споменатото - опстанок (храна, облека, алатки за егзистенција). За разлика од ова секој што има лабараторија си дозволува да убива животни за употреба во експерименти, без разлика колку е важно што сака да добие со тој експеримент, макар и еликсирот за вечно живеење или лекот за СИДА. За се се има мерки, но овде модерниот свет ги оставила рамките отворени.
Модната индустрија како резултат на повисок степен на свесност, овде се судира со првичната нејзина основа. Индустриска кожа и крзно колку сакаш, но никако доволно за страста на убијците и залажувањето дека природната е поубава. Се убиваат немилосрдно, без грижа, без страв од немирен сон. Постојат цели фарми кои го работат овој бизнис, се збогатуваат и прават лоша слика за целото човештво. Зарем навистина сите сме такви? Зарем мора да правиме толку многу лабараториски експерименти со употреба на животните како тестери, или мора да носиме облека со природно крзно, кога веќе имаме толку материјали?
Да не ги спомнуваме тука месните индустрии, кланиците и оние што конзумираат месо со животински апетит!

Кратка брутална приказна за тоа како се убиваат животни, живи.



Ова е видео кое веќе една година се врти по facebook, не е препорачливо да се гледа од луѓе со слабо срце, откако го добив неколку пати, решив да споделам и пост во кој се одградувам од сите тие убијци во месните, модните и научните институции и индустрии кои свесно продолжуваат да убиваат.



ЦРНА ЛИСТА на компании кои со своите производи се директни виновници за патењето и одземањето милиони животи.
Поубава и подетална црно-бела листа на претпријатија кои ги продаваат своите производи во Македонија. Црната листа ја сочинуваат претпријатија кои што сеуште користат сурови тестирања над животните, додека на белата листа се претпријатија кои таквите тестирања ги заменија со АЛТЕРНАТИВНИ, ПОХУМАНИ МЕТОДИ.
донирајте за заштита на животните овде;
погледнете внатре во кинеските крзнени фарми;