.
.

.

:Денес замина на другиот свет една голема поетеса, Wislawa Szymborska, нобеловец, писател, поет, есеист. .. за неа веќе споделив на другите социјални платформи. Овде сакам да споменам за некој кој на денешен ден пред многу години (или поточно 130) се родил. Познатиот култен, ирски писател.. лидер на современата литература, (пос)модернистот Џејмс Џојс.

.

Џемс Џојс (2 февруари 1882 - 13 јануари 1941) бил ирски писател и често е сметан за еден од најпознатите личности во светската како и во англиската литература. Најпознат е по неговото дело „Улис“ и по контраверзното дело „Будењето на Финеганови“. Исто така Џејмс Џојс е доста познат и по колекцијата на раскази „Даблинци“, приказни што го претставуваат животот во Даблин. Се смета за родоначелник и втемелувач на модерниот прозен и експериментален пристап, познат под името „состојба на свеста“. Портрет на младиот уметник е автобиографски роман, во кој за првпат ја употребил техниката „струја на свеста“, а целосна примена на оваа техника наоѓаме во неговото централно дело Уликс. Во Будењето на Финеганови го прикажува текот на свеста во сон. Со своите дела Џемс Џојс извршил големо влијание врз светската книжевност. [од mk.wikipedia]

Иако на светот е познат по прозното творештво, би сакал да нагласам дека освен контроверзните книги за кои сеуште има расправии поврзани со авторските права, тој бил и одличен поет. Не за џабе потсвеста си заиграла со него, па кога го стигнала формата на изразување едноставно не била важна. Поседувал извонреден раскажувачки талент кој сеуште плени млади автори, почетници како и искусни пишувачи. Неговата структура е дефиниција за квалитетно пишување, начинот на кој ги соголува приказните е метафизика на постоењето. Да дишеш со неговиот ум, да живееш внатре во неговите книги е уникатно чувство кое малкумина го поседуваат.

Нема да пишувам долги реферати, мислења. .. можеби некогаш ќе обработам некоја од неговите книги, од оние кои сум ги прочитал и го промениле мојот колосек, концепт и начин на размислување. Сега засега тоа е тоа – среќен РОДЕНден г-дине Џојс, Џејмс Џојс!

.

ова е една сликичка, цртеж на јапонска хартија, портрет на великанот направен од некој од луѓето кои ги следам на tumblr. информацијата одеше некако вака :::ink on Japan _by #bblacha освен што ги избришав димензиите за кои сум сигурен дека беа мали. .. хартија, лиФче. освен сликичето ќе споделам еден од моите поомилени воодопади, песна од господинот кој знае, умее како со зборовите. will u come to read with me? - извини дека е на англиски, ама тоа е! see ya ~

.

.
.
.
.




Вчера, 5ти Декември официјално беше прогласен победникот на Британската канал 4, а конкуренцијата како и секоја година така и оваа не беше лесна.


Годинашнава награда отиде во рацете на Martin Boyce, 44 годишен уметник кој успева извонредно да комбинира современа архитектура и дизајн. Освен што оваа награда му донесе £25,000 го постави и на заслуженото место во историјата на британската и светската современа уметност.

Самата можност да влезеш во конкуренција за оваа награда е од огромно значење за секој уметник кој создава уметност која би требало да комуницира со луѓето и реалноста во која функционираме. Неговата уметност на еден посебен визуелен начин прави одличен спој на внатрешниот и надворешниот свет, оној кој го перцепираме и оној интимниот, кој го доживуваме.
Иако, создава големи на димезија/ размер, специфични инсталации, ефектот кој тие го имаат врз публиката е поразличен, тие умеат да комуницираат на еден специфиче, интимен начин со гледачот, и тоа секој од елементите на посебен начин. Референците кои ги споменуваме погоре се основа на неговото творештво, но во комбинација со тие избледени сурреални слики од соништата и нивната адаптација со наследсвото кое го остава современата уметност, неговите инсталации те доведуваат до чувство на дезориентираност, поместеност дури и премостеност, како во некое друго време, простор, речиси театрално со доза на дијалог помеѓу она што го гледаш и тоа пто го чувствуваш.




Инспириран од лисјата, дрвјата, есента и амбиентот кој го создаваат тие се само почетни двигатели кои го мотивират да со играта на геометријата почнува да ја истражува сопствената оригинална форма на израз учејќи и водејќи се на некој начин од совршената геометриска игра која во 1925 година ја користат Jan и Joël Martel. Извонредно го анимира просторот со неговите форми и дела и создава уникатна магична средина во која посетителите на еден смирен, медитативен начин имаат допир со уметноста на денешнинава. Индустрискиот дизајн му влијае во архитектонските форми и обратно, паралелата која ја создава е извонреден пејсаж во просторот. Меланхолично, поетско отсликување. ..кое наспроти цврстата структура на материјалите кои ги користи ја прават неговата уметност заслужна за оваа награда.




Делото кое остави најголем впечаток кај жирито е наречено "faded dreamscape" и иако најпрво не успеал да се запише на ликовна акадмија, со помош на вечерните часови кои подоцна ги земал и големиот труд кој го вложил успеа неговиот квалитет да исплива на површина.

Ќе нагласи на доделувањето:
"When education is going through the wringer, it is important to acknowledge the value of teachers."

Во потесната конкуренција после објавувањето на листата во мај, за која некогаш потаму во времето пишував и јас овде, пред неполн месец во потесниот круг заедно со него беа: Karla Black, George Shaw и Hilary Lloyd. Интересно е да се спомене овде дека секој од овие номинирани артисти работи посебна техника и посебна дисциплина и формите, делата кои ги оставаат се крајно различни и во суштината, и во начинот на создавањето како и во пораката која ја носат со себе. Од класична скулптура, хипереалистично сликање, преку видео арт до оваа наградена естетски најопиплива форма на комбинација на инсталација која ве поврзува во амбиентот кој го нуди природата сама по себе пренесена на тој својствен начин кој го владее Martin Boyce.



Неговата уметност е како елегија по чистотата на современата, тој успеал со ова дело да ја внесе есента внатре во тој простор, односот на сите елементи внатре е во прекрасен баланс со енергијата која циркулира околу. Начинот на кој елементите открииваат посебна ментална состојба е она што на посетителот му прави трајно да се поврза со ова дело, можеби главниот фактор жирито да се одлучи да му ја додели токму него наградата, иако се работи за уметник кој по потекло не е британец и трет пат Шкот успева да им ја земе најголемата британска награда на силната фела од уметници кои создаваат во својата матична земја.

Деновиве се води голема дебата за важноста на оваа награда за светот на современата уметност и колку е потребно да се има критичко око и длабоко разбирање и анализирање на современите форми затоа што во текот на годините се повеќе и повеќе галерии се борат и стојат рамо до рамо со музеите и промовираат купишта автори и дела, со што само ја заматуваат големата слика и искреното (пре)познавање на современата како цело.

И оваа година жирито заврши извонредна задача, јас како човек кој директно е вклучен во процесот на создавање уметност само би додал дека Martin Boyce заслужно може да ги инвестира заработените пари од наградата во неговото студио и на престојната изложба која ја подготвува и секако на забава и малку релаксација со неговите родители, жена и деца на кои им е бескрајно благодарен.


..ако сакате да читате уште многу, многу и Ве интересира што понатаму со овие уметници, кој-што работи во иднина, дали ќе има и следната година 'локални странци' кои ке им бидат сериозна конкуренција на домашните, можете да си ја отворите имагинацијата, линковите водат до некои информаци. ..а, за другите проверете: guardian, channel 4, washington post и многу други. ~

останете со здравје драги читатели ~






.

.

.
.



"езеро од нафта" на Richard Wilson беше првото уметнички дело што ми создаде театарска возбуда. Но, има потивки, посуптилни уметници на патеката/ листата за наградата Тurner оваа есен, како што е кандидатот George Shaw.
Какво уметничко дело може да ви направи да го почувствувате wow факторот? Ова не значи само да сте импресионирани или да го сакате тоа дело на уметноста. Мислам на особената театарска атмосфера на современата уметност, онаа што возбудува, забавува, и го пренасочува гледачот на начин кој ве тера да речете ... "wow".

Британската современа уметничка сезона навлегува во луда фаза/ расположение. Со новата Tate Turbine Hall комисија, Тurner наградата и саемот на уметноста Frieze сите еминентни и неизбежни настани, тоа е време да се направи гаргарење на грлото и да се извежбаат гласните жици да бидат подготвени да кажат ... "wow". Или можеби само да го кажете во вашата глава, а да погледнете и прочитате некоја уметничката теорија како би можеле да зборувате со користење на поимпресивни фрази. Или останете дома и гледајте телевизија или работете во вашата градина. Еј, јас не ја имав оваа одлична идеја за компресирање на современата уметност од една година во една недела. Не обвинувајте ме мене за тоа!

Во секој случај, првото уметничко дело кое го произведе современиот wow фактор за мене дома беше елегантното и темно, рефлексивно и очигледно езеро од нафта без дно на Richard Wilson, 20:50, кое за прв пат го видов во старата галерија на Saatchi во Швајцарија. првата прошетка во ходникот помеѓу инсталацијата поставена од двете страни на ѕидот, нафтата што притискаше на рабовите, задржана од молекуларната сила што се поддава од челичните ѕидови беше извонредна. Стаклената рефлексија создава чувство на лебдење во воздухот и наеднаш чувствувате закана од нафтата и опасност од паѓање: како што го пишувам ова се сеќавам на тоа чудно чувство на клаустофобија и вртоглавица.

.сеуште може да ги видите дефинитивните уметнички дела од современата уметност во преместената галерија на Saatchi уште денес. Во раните 1990-ти, критичарите често пишуваа дека вкусот за wow фактор беше навистина производ на сензабилитетот на промовирање кој го користат во галеријата Saatchi. Тие дури и ја купија киселата ајкула!

Сега знаеме дека е нешто повеќе од тоа. Нешто поврзано со театралноста на уметноста денес ја ослободува и го зголемува задоволството. Таа возбудата од одењето во музеј или добивање гратис возење во луна парк е многу реална и очигледно универзална.

Сепак, оваа есен меѓу делата постојат и некои имитации на потивката уметност. Tate Turbine Hall оддамна го украде тронот од Saatchi галеријата и денес е дефинитивната арена за култура, како спекталите. Уметникот кој оваа година изложува таму е Tacita Dean. Нејзините филмови, цртежи, фотографии и монтажи се спротивставуваат на wow факторот. Тие веднаш ве тераат на мисла. Таа е навистина сериозна, а во најдобриот начин мистериозна и нејзиното дело изложено во Tate ветува дека ќе биде вистински настан, не само како спектакл, туку и како мрачна, суптилна, комплексна уметност.

Слично на тоа, во конкуренцијата за наградата Тurner најфасцинантен кандидат е George Shaw, сликар на длабочината и страста. Shaw е тивок, чудесен уметник. Неговите слики се морничава сцени од разрушените рабови на современиот британски живот. Надреално и тивко, тие ја повикуваат вашата имагинација. Ништо не може да биде подалеку од културата на wow од уметноста на George Shaw. Никој до сега не изгледал како кандидат кој повеќе ја заслужува наградата Тurner од него.


Значи, вистинските уметнички чуда оваа есен ќе го остават 'wow' факторот далеку зад себе.

:Adrian Searle – збунувачки е, но, тоа се Turner наградите!

.меѓу нив ќе ги најдете скулптурире на Angela de la Cruz, сликите на Dexter Dalwood, видеото од групата Otolith и звучната уметност од Susan Philipsz. Ова е досега најразнобојната/ најразличната селекција на автори кои влегуваат во конкуренција за наградата Тurner. Ликовниот критичар од Guardian, Adrian Searle открива дека има премногу дела кои можат да бидат обожавани оваа година и секако прогнозира за поедникот на Turner наградите за 2о11 со George Shaw.

.

1oq _guardian.uk

.
.

.


Поминаа повеќе од две недели и решив да споменав ако не на друго место барем во мојот блог дека последново дело кое го направив за изложбата која беше завршен резултат на проектот кој го организираше младинската мрежа Together е сеуште на front page-от на Artwalk TV.

Станува збор за дело/ синтеза на сите три работилници дел од проектот во едно. Mixed-media структура во концептот изразена преку современите форми во уметноста – графит, стикери, инсталација и експериментално видео.

Темата на проектот беше солидарност. Во периодот кога не создававме уметност како дел од работилниците на проектот за multi media, инсталации и street art разговаравме и имавме богати дискусии на оваа тема. Кои се проблемите, какви решенија нуди младината во Eвропа, како ќе се бориме да го промениме степенот на сиромаштија, емпатија меѓу луѓето, еднаквост итн. Една од групните активности кои ги имавме беше мини social/ forum theater работилница каде видовме интересни сцени од секојдневниот живот во кои солидарноста е застапена или не.
Така суптилно се наметна темата солидарност освен во дискусиите и активностите, директно и во креирањето на делата на самите учесници.



Претходно имав период во кој неколку пати на facebook напишував статус во кој употребувам monster како карактерот кој ја создава ситуацијата. И овој пат во моево дело решив да продолжам со истиот субјект. Monster/ чудовиште, сите ние..луѓето со своите маски, скриени во пластичноста и рутината на лажна искреност и придонес за прогрес и еволуција на хуманоидниот склоп во планетава.
Чудовиште за солидарност..ја имав идејата, ги имав милионите чудовишта во мојата глава кои потајно се солидарни, хумани..човечни. Не дека се така родени ама тоа е начинот на кој се обидувам да ги воспитувам. Сите нив требаше да ги извадам некако, во некоја форма..се создадоа една ноќ, неколку десетина. Големи по метар, зборат ако сакаш да ги слушнеш. Решив да ги аплицирам на графитот кој веќе беше започнат. Една празна кутија до мене постана истиот карактер кој го имаше на графитот. Надополнување. и да останеше ненасликана, кутијата сепак ќе ја имаше истата форма :)



Видеото беше внатрешен разговор со самиот себе. Знаевме со Рамзи (координаторот на мулти медиа) уште пред почетокот на проектот дека ќе има некаква соработка меѓу нас. Едно утро му реков, снимај и фотографирај го ова. Го сакам во најкратка форма. За 15 минути го имавме готовиот резултат :)

постои во сликањето action painting ова не знам дали би му дошло action recording :D

..така го имав моево дело спремно за изложба. Склоп од неколку техники, кои се надополнуваат. Испружена колор рака наспроти црно-белите стикер карактери и истата таа рака подадена за солидарност во видеото. Изложбата се одржа во maison de familles во Metz, октомври 2010 година.



Не успеав да ги качам фотографиите од овој проект наречен Monster.S for Solidarity на artwalkTV, го качив само видеото. После неколку дена видов дека сум featured artist на оваа социјална платформа/ комуна на уметници и љубители на уметноста. Ова е втор пат да бидам featured на оваа мрежа. Првиот пат беше поради минијатирите кои може да ги видите на мојот профил таму.

Monster for Solidarity from Kihu Potru on Vimeo.

И благодарам на @kim што ја создаде оваа комуна и што се обидува да промовира секакви стилови и форми на уметност. да, и за тоа што ме препорачува на членовите!

Можам да пишувам за Basquiat многу. Тој е еден од модернистистите (нео - експресионист) од кои сум посебно инспириран. Почнал како уличен/ графити сликар, за да неговите дела на крај завршат во најглавните галерии ширум светот. Презентира нов начин на живеење, даде нова дефиниција за животот. Уникатен, оригинален сликар со краток животен век, но голема историја позади него. Доколку сакате да прочитате повеќе за него и неговата работа можете да најдете овде и овде. Може да се најдат испишани стотици страници каде во целост стои историјата на неговиот живот делата кои ги создал и неговиот приватен живот, во кратко, Basquiat умира од over dose на 27 години во 1988 г. и остава позади него околу 3000 дела содадени во период од 8 години.

Овде само ќе споменам дека за време на мојата посета на Швајцарија, Базел, имав можност да ја посетам The Beyeler Foundation gallery и да ја погледнам ретроспективната изложба на делата на Basquiat. Беа изложени повеќе од 100 слики, цртежи и најразлични објекти, со карактеристичен храбар, болдиран и светол стил, распоредени во неколку изложбени простории. Многу од делата кои беа презентирани припаѓаат на приватни колекции и чувството да ја имаш можноста да ги видиш сите на еднаш беше неопишливо.



Комбинацијата на пораките, боите, ликовите, карактерите и луцидната комбинацијата на најразлични објекти и freaky материјали, е нешто по кое Basquiat ќе остане запаметен. Детската игра на наивните линии кои од едниот крај на сликата завршуваат како пајажина на другиот, боите кои некогаш како близнаци соединуваат, некогаш дејствуваат како посебни планети. ..

Некои од фотографиите кои ги направив со мојот мобилен. Не се ни приближно до она што се оригиналите, но бар освен моментите/ сеќавањата во мојата глава ги имам и нив како меморија/ спомен дека ги видов делата на овој голем автор. ..е не се многу де! :)






you can find English version|HERE|

.
Вака Aсоцијацијата Атопос ја дава информацијата за event-от кој ќе го реализира од 17-26 Април во градот Анкона.

Слободен превод на информацијата од англиски:

“Тие доаѓаат од Албанија, БиХ, Македонија, Романија и Србија. Пет гости уметници за Balkans in Ankon, NEWBALKANIK (нов Балкански) хепенинг на ‘atopia’ – да се биде странец меѓу странци. Во периодот 17-26 Април Анкона, регионот Marche и Италија ќе осознаат дека Балканските земји се блиску до нив дури поблиско и од Рим! Blerta Kambo, Drazen Grujic, Mитко Гогов, Laurentiu Stoica и Milica Milosevic, сите под 29 години ќе бидат гости на асоцијацијата Атопос која во овој проект соработува со: Галерија 400mq, Арт институтот Mannucci, Секторот за култура на општина Анкона, театар Un ponte tra Culture и дизајн центарот Poliarte. Отварањето на групната изложба на 5те уметници ќе го одбележи почетокот на една креативната недела во која ќе се стремиме да дадеме нова идеја за Балканот, за проблемите при патувањето дури и меѓу соседите. Идејата на оваа изложба е да покаже како темата ‘странски’ влијае на локалната заедница и на артистите. Уметниците гости од Балканот ќе го анимираат населението со перформанси, семинари и workshop-ови со цел да го покажат креативното лице на интеграцијата. Акцентирано ќе биде прашањето:

• Што е Атопос?

Таен урбан блиц што се шири полека кон центарот на градот...

На 18 Април ќе се случи вмрежување преку читање на модерна Балканска литература на оригиналните јазици на уметниците (crossreading). Секој од уметниците заедно со публиката ќе прочитаат делови од литературата од своите култури и ќе им помогнат на локалните италјани да слушнат како звучат овие јазици. Уметност во напуштени или секојдневни локации, фотографии и репортажи од неверојатни странци кои направиле нашите градови да изгледаат по космополитски, works in progress, видеа и online документација која ќе ја презентира основната задача на Атопос: The home were we are guest! "

Постерот за настанот изработен од Luca b Forlani беше пропратен со оваа информација. Ваква и слични на неа деновиве ќе бидат раширени низ весниците и интернет страниците за уметност низ Балканот и Италија.

Во програмата учеството го потврдувам со проекцијата на документаренит филм 2be1 like Sun снимен за време на реализацијата на проект за инеграција на Турски и Ромски деца, на кој работев со Младинскиот центар “AиР” заедно со тројца Американски студенти. На снимањето, монтажата и едитирањето на видео материјалите соработував со неколку луѓе.
Филмот беше дел од Балканскиот Младински Фестивал (BYF) во Бугарија и таму доби оригинален soundtrack компониран и отсвиран од десетина музичари од Балканот и Европа меѓу кои членово на бендовите Gabana (Bug), Drugo Rodjenje (Ser), Asylum Bedlam (Cro), Каrandila Junior (Bug), drummer од Норвешка како и неколку музичари од Културно Уметничкиот Ансамбл Велика Плана, Србија.

Заедно со филмот ќе биде повторен перфомансот кој тогаш го работев со децата, овој пат во перформансот ќе имаат можност да учествуваат младите од Анкона. За време на перформансот ќе бидат создадени 10 платна кои после тоа ќе бидат изложени и ќе ја претстават моменталната мешавина на нивните чувства. Преку симулација на сонце, учесниците ќе можат да создадат зраци кои дополнително ја засилуваат неговата светлина.
Овие две активности – проекцијата и перформансот ќе бидат истовремено снимени и додадени на филмот, со цел филмот да добие едно нова димензија во која Сонцето е метафора за позитивно разбирање на разликите.

2be1 like Sun на Галеријата го претставив како:

(2be1 like Sun)… is a project that is still growing. It start with idea for little creative workshop in Strumica, in which young Roma and Turkish kids and youngsters can express their art talents. Then it continues with putting IN the program more activities. On the end of to do list for this projects was documenting all the moments during the event. The concept is all to be ONE with the Sun in the moment when they enter in the Sun and start giving part of their creative warm energy. It’s interactive performance including photography, paintings from the youngsters who want to participate, games, simulation of the Sun etc. The movie was part of BYF (Balkan Youth Festival, Bulgaria) and there he gets his original soundtrack recorded/played by young musicians from all over Europe. The idea of this multimedia performance is new stuff to be putted in the movie every time when the Sun is open for new presentation.

Hope this Sun will shine in Ancona and makes Us feel ONE like Sun!

информации за галеријата може да најдете на Gallery Quattrocento Metriquadri, како и инфо за настанот на блоговите 1, 2, 3 и 4 на организаторот Fran Atopos Conte.
Досега излегоа неколку информации за настанот на неколку интернет страници за култура и уметност. повеќето (сите) се неразбирливи за мене поради моето (не)познавање на Италјанскиот јазик.. IL CASSETTO, UnDo.Net, exibart.com, celeste.network, CoHabitat, Yeah!TheArtFactory итн.

.
Видов информација на интерет за новиот музеј кој ќе се отвара наскоро во градот во кој живеам. Станува збор за Музејот за Модерна и Современа Уметност Помпиду.

Информацијата оди вака:

“Центарот „Помпиду“ во францускиот град Мец, настанат според замислата на јапонскиот архитект Шигеру Бан во соработка со парижанецот Жан де Гастине, е хексагонална градба, која се простира на површина од 10.660 квадратни метри

Над неа се надвиснува брановидна покривна структура, чија кула е висока дури 77 метри. На 5.000 квадратни метри ќе се простираат изложбените простори, распоредени во галерии, тераси и парк.

Како и во оној парискиот, во центарот „Помпиду“ во Мец акцент ќе биде ставен на претставувањето на современите уметници на 20 и 21 век, а проектот е поведен за децентрализација на оваа уметничка институција.

Свеченото отворање е најавено за 1 мај, а првата изложба, според многумина, еден од најубавите музеи на светот, ќе биде посветена на ремек-делата на уметници од минатиот век.”

Нова Македонија


Во наредниов период еден од проектите на кои ќе работам, а се однесува на полето култура и уметност е во просториите на овој музеј. Среќен сум што ќе бидам дел од проект кој ќе се случува и ќе биде презентиран токму во овој познат Музеј.
За него во последно време премногу се зборува. Најмногу затоа што отварањето на овој Музеј доцни едно три години затоа што комбинирањето на повеќето видови стакло, плексиглас, дрво и други материјали одзело повеќе време одошто им било планирано на проектните изведувачи.. Но, секако тоа е дел и од маркетиншкиот трик на Музејот со кој во текот на изминативе години, уште неотворен овој Музеј стигна на нивото на неговиот претходник, истоимениот во Париз. За оној во Париз се смета дека е најпосетуваниот Музеј за современа и концептуална уметност во светот или Европа, а овој одгранок само ја надополнува славата на Паришкиот. Градот Мец очекува разбранување во полето на туризмот со отварањето на овој значаен за Франција објект. Се очекуваат многу туристи од блиските држави како Германија, Швајцариjа, Белгија и Луксембург.

Како дел од овој музеј се спомнуваат неколку прекрасни, огромни, осветлени, со високи тавани галериски простории, простории за времени инсталации, изложби и перфоманси, неколку кафе барови, книжари и простории за одржување на најразлични презентации, саеми и работилници од областа на уметноста. Трајни постановки од едни од најпознатите иноватори во современата уметност за кои ќе зборувам и јас после отварањето. Оригиналноста на овој објект е препознатлива како од надвор по својот уникатен изглед и покрив, така и внатре во прецизната структурираност на просториите и нивната намена. Како простор за релаксирање имаат вградено две градини и тераса.



...повеќе инфо за овој сеуште неотворен Музеј можете да најдете овде, или пак нешто повеќе за архитектите Shigeru Ban од Jапонија и Jean de Gastines од Франција. Доколку сакате можете да ги следите и на twitter.

"Повеќе од супстанца, пластиката е самата идеја на нејзината бескрајна трансформација."
Р. Барт.

Како да се комбинираат практичност, естетика, рециклирање и оригиналност?


Val de Saâne е мало мирно гратче во близина на Le Havre, Франција. Како дел од младинската размена на тема “It’s good to be eco citizen” организирана од младинската организација It’s good to be Together, подгранок на асоцијацијата за млади – Together, посетивме школа за современа уметност, во која преку неформален начин младите можат да се вклучат во работилници од типот Plastic art или изработка на дела од пластика или други рециклирани материјали.

Младите овде имаат за цел да конструираат/ дизајнираат објекти со комбинирање на елементи од Африканската уметност со новите форми и правци на современата уметност. Пластика, скршени садови, делови од стари автомобили, парчиња секакви видови на хартија и картон, остатоци од ѓубрето на плажата, стари партали, часовници се само дел од материјалите кои тие ги користат за изработка на нивните дела. Сите овие материјали се вредни во очите на креативните луѓе, генијот на рециклирање ги зачувува сокршените и уништени форми и од нив прави нови, со ново достоинство.



Група на мотивирани млади дизајнира реални објекти со кои го одзема вниманието на другите и ги тера да размислуваат. Општо земено, идеја, скица, белешка, желба изразена преку друг начин е мотивот преку кој тие доаѓаат до нивниот избор и форма. На овој начин младите се инспирирани да поправаат, сечат, спојуваат и комбинираат пластични шишиња, туби, буриња и сл. да ги надградуваат формите и да им даваат својство на предмети за секојдневна употреба.

Основачот на ова школо се обидува да ја имплементира дефиницијата за “arte povera”, уметничко движење во кое се создава “сиромашна уметност” во однос на материјалите кои се користат при создавањето. Креации/ дела кои се рециклирани и на пола готови, движење започнато од Marcel Duchamp.
Со мобилност, пренасочување на употребата на елементите, поправка и редизајн дизајнерите од ова движење размислуваат како во ерата на конзумеризам да се создаде помалку отпад.

Преку овој креативен процес на создавање на пластична vs. рециклирана уметност, на младите им се дава можност од апстратното да се создаде фигуративна форма. Да се подобри sense-от на младите со помош на комбинација на сите овие техники базирани на рециклирање, како и нивниот однос кон африканската уметност, уметноста на значајни уметниви како Пикасо и Миро. Со оваа школа всушност на младите им е дадена можноста да бидат дел од реалниот процес на создавање на современи уметнички дела.



Оваа школа наречена Espace Socioculturel Michel Benet досега има направено многу изложби и работилници. Во моментов во тек се работилниците за изработка на џембиња, диџиридуа, балафони, ...како и работилниците за изработка на пластички играчки за помладите, каде се изработуваат различни пиштоли, пушки, оклопници, шлемови, мечови кои потсетуваат на оние од научно фантастичните анимирани филмови, игри и филмови.
Редовно со изработените предмети/ дела се организираат изложби и презентации кои најчесто имаат хуманитарен карактер и сретствата се наменети за донација на хуманитарни здруженија, асоцијации и организации.

Инфо:
Espace Socioculturel Michel Benet
Place Daniel Boucour

Blog: http://jeunes2vds.skyrock.com
Mail: espace.vds@wanadoo.fr

Како дел од сцената за современи уметности на Балканскиот Младински Фестивал имав можност да учествувам со цртање на две улични слики. Атмосферата додека цртав беше пријатна, локални жители правеа прошетка по патеката која води кон летниот театар и паркот од страната нагоре или кон центарот на градот од страната надоле. Бевме распространи во малата шумичка наспроти хотелот Сандански, која само го најавува убавиот и голем парк. Некаде наспроти играа брејкери на HIP-HOP, R&B и brake beat музика.



Во воздухот се чувствуваше миризбата на боите, џагорот од тропотењето на лагерети во конзервите на спреовите. Со насмевка ги пречекав малите кои дојдоа и ме прашаа што цртам, затоа што јас цртав првиот ден кратеница од зборот YOUTH како (U - TH), и беше тешко да се препознае. Ме прашуваа за изборот на боите, па зошто сум избрал да го цртам овој збор. Им одговарав дека иднината се наоѓа во рацете на младите, дека сите млади заедно можат да направат подобро утре. На некого кажав дека навистина во реалниот живот доколку редовно добиваш материјал и простор каде би можел да се изразиш како автор кога сакаш, тогаш зборуваме за вистински прогрес во општеството, во кој се чул гласот на младите и се реализирал во суштина.



Завршивме со цртањето ги поставивме делата наоколу потпрени на дрвјата во алеата пред паркот, различна јачина на светлината од уличните светилки допираше до обоените површини, даваше отсјај на сликите кој ги правеше уште по привлечни. Луѓето кои одеа кон концертот на Балканскиот Младински Фестивал имаа прилика да го видат самото поставување на ноќната улична изложба како и неосетниот премин во откривање на изложбата.
Ранецот на грб, круг околу изложбата, воодушевување и пат под нозе кон концертот.



...

На вториот ден кога повторно се случи сцената за современи искуства и повторно цртавме, решив да цртам карактер со некоја содржина околу него. Сакав моментот да удира и на соджината и на карактерот, затоа избрав поедноставен лик и не толку сложена приказна наспроти него. Сакав приказната да покажува дел од визијата на еден млад човек и така да се надоврзува оваа слика со претходната тема U-TH. Овој пат избрав да цртам на хоризонтална површина и зедов материјал долг околу 4 метри. Откако го наместив ликот во почетокот на сликата решив да претставам моја визија на механизмот на еден часовник, или процесот на движењето на времето, со повеќе бои во него. Секоја, посебна состојба во која се наоѓа секој млад човек. Некој од деловите се поделува, станува од едно две и повторно преминува во едно.



Ме импресионира еден старец, локален фотограф кој го следеше мојот процес на сликање и ме замоли за една фотографија. Знам дека нема да ја видам оваа фотографија, но некако се почуствував убаво кога побара да ме фотографира. Го видов како го гледа животот низ призмата на неговиот објектив и сакав да бидам дел од таа лента. Го знам од минатите години. Тој е еден од постарите поддржувачи на фестивалот. И за него е фестивалот добар. Го прави да се чуствува помлад, и за мене разговорот со него беше лекција, го следев смирено додека кажуваше дел од неговата приказна и начинот на кој го отпоздравуваа локалните граѓани. Ми кажа дека му се допаѓаат боите и концептот, му се заблагодарив, и за фотографијата исто така.



Ја завршив сликата неколку минути пред да почне концертот, ги распоредивме делата повторно, интимно меѓу нас учесниците ја прогласивме и оваа ноќна изложба за отворена и со ранците на грбот заедно со толпата на луѓе упатени кон театарот побрзавме да стигнеме за почетокот на концертот.

English version of the story you can read here!