.
.
.
.


.
.
.
!бррр... една статија ме потресе [зима, кок`л ладно]



Навистина е очајно во така мала држава како што и самите потенцираат да се соберат ужји круг на луѓе кои ќе солат памет како врвни аналитичари (за жал само македонски) далеку од балкански, европски и тн. и ќе презентираат искривена слика за реалноста во која ете како гласно говорат дека 'понова македонска книжевна сцена не постои '



не дека делумно не се согласувам со ова, но делумно и не се согласувам. И ке му дојде како докторе се двоумам или не, но сепак ќе го кажам она што го мислам. Да беше дедо ми писател и јас ќе имав 3 книги, да беше баба ми сопственичка на издавачка и јас ќе имав 4 романи, да бев братучет на секретарот во ДПМ и јас од поодамна ќе бев етаблиран на македонската ни сцена! - зошто сцената е ваква каква што е? секако поради проблемите кои малкуминаа ги создаваат, за по тоа самите да ги дефинираат.

Не би се согласил ни дека нема критика, ни дека нема автори. ..напротив, денес можеме со помош на социјалните мрежи да се споиме со илјадници активни автори ширум светот, да добиеме сериозна (за прв пат) критика од некој надвор од државата пошо нели во државата само мрчиме. Но постојат и такви кои сеуште се плашат да споделат, сеуште своите песни.чки си ги чуваат за нивните книги (нели нашле дупка за мантрање и ќе ја мантраат до крај), но, затвореноста ќе нагласам не потекнува од новиот бран, туку од младите, а сепак остарени на мислење и став наши признаени, етаблирани автори. Оди бе!


какви автори, каква игра!

Се организирале настани на кои имало срање автори и малку добри. Не е премногу критички ова, пошо ќе дојдат денови и кога ќе се споменуваме со име и презиме, не може 'етаблираните' да чекаат помада мислење од дедовците од ДПМ и по тоа да велат, не, овде нема критичка маса, овде нема читачи, овде нема некој кој сериозно ќе даде анализа на нечие дело.

Ги има и такви ама невработени се да Ви ги купуваат Вашите дела, немаат повеќе од 500 денари за интернет каде имаат пристап до секаква литература само не до вашите златни дела кои жално, останале без критика.

Би го огласил спротивното, премногу критички настроени млади автори и критичари/ аналитичари секојдневно создаваат дебати на facebook, споделуваат свои дела, некогаш и разговараат за истите. ..и да, има прогрес, не е се така црно, или годинава никој не кречел во ДПМ, па сега е зачадено од чадот од минатиот век.

Отвореноста е првиот чекор кој дел од собраните на таа дебата треба да го направат, толерантноста, разбирањето се другите два. ..и да не излезе тешкото, скршете ги вашите исфрустрирани бариери и пуштете збор два кај критиката, кај луѓето кои се жедни да прочитаат нешто и да дадат мислење.


Е да, меѓу луѓето, во јатото со сите.. никогаш не би сакал да имам книга која би требало да ја критикуваат етаблираните. Просто, многу се фини, како од финска. Слушнете повеќе што збори Вашиот професор Венко, за човечноста, тогаш и кругот ќе биде поголем и во него ќе бидеме сите ;)

'за да се направи книжевна сцена, мора да се надмине генерацискиот јаз, да има здружување, повеќе да се користат социјалните мрежи ' оној што е овде цитиран, социјалните мрежи ги користи само да спамира со линкови и никогаш не одговара на коментари!
.



.
.
.и да, извинете на грешките ова не е дневник.com.mk ниту колумна, се согласувам со Живко Г. дека треба да си ги отвориме очите повеќе доколку сакаме да абсорбираме повеќе светлина, а критиките ќе ги добивате ако и самите ги давате... и да, негативната критика ете како може позитивно да влијае во развојот на еден автор. ;)

________________________________________________________


- ова е реакција на една статија која информира за настан поврзан со: нема сцена без критика и читатели' [ова во никој случај не би било линкано]за која сепак мислам дека било двочасовно губење време во кое решенијата и резултатите биле невидливи како и се друго во државава ~
.
.
.

.
.
.

.
.

We are not "saving the planet" because earth will survive without us. We are striving to save humanity and those we share this planet with. We need to act now. We need to show future generations just how much we love them.

Severn Suzuki

.

.Случајно налетав денес на ова видео со девојчето кое го замолка светот за 5 мин, но, 18 години подоцна. .. Се има ли променето нешто во нејзиното мислење?! она што благо се наметнува во филмот, а, е доста важно да се спомене уште на почетокот е терминот кој Серерн го користи, "inter-generational justice".

Се грижиме ли за нашата иднина, за иднината на планетата и тогаш кога ние веќе нема да бидеме живи? Треба да бидеме загрижени или да водиме поголема грижа?!

.

Во 1992 година, на Самитот за планетата Земја во Рио де Жанеиро, Северн Сузуки на само возраст од 12 години ги повика лидерите од светот да размислат за хуманитарната и еколошката ситуација на планетата. За прв пат во историјата, дете стана и ги запраша оние кои се одговорни што превземаат за згрижување/ заштита на нашата планета.

Гласот на тоа дете, полн со искреност и добра смисла, нејзиниот едноставен вокабулар и лесни зборови длабоко допреа до нејзината публика тогаш. Претседател Ал Гор лично нагласи дека "Таа го оддржа најдобриот говор кој го слушнал во Рио".

Нашите акции не ги одразуваат нашите зборови: планетата Земја се уште е во истата состојба и денес, а Северн, сега веќе возрасна во очекување на своето прво дете. Таа уште еднаш се огласи, објаснувајќи дека иако ситуацијата е итна сеуште има време за да се направат промени.

Во овој емоционален документарец полн со надеж, Северн стои како референца за оние кои, од Канада до Јапонија, преку Франција, преземаат конкретни и позитивни акции со кои покажуваат на дело дека го почитуваат биодиверзитетот, органскиот развој и тн.. Но кој ќе одговори на жалбата/ повикот на Северн за промени?

"Северн, гласот на нашите деца" е продолжение на документарец 'внимателно со храната: француска органска револуција. Ова не треба да се случи: нашите деца ќе не обвинат за тоа!'

.

.

Дали Вие, драги читатели имате размислувано подлабоко на оваа тема? Која е поуката која ја извлековте? Дали сТе вклучени во промените, како?

Превземањето конкретни акции е она што во денешнинава најмногу се промовира и почитува. Поминаа декадите на освестување, сега сите знаеме дека теоријата не раѓа плод, туку акцијата!

.

.

:Сите ние во нашите разумни стадиуми на животот свесно одговараме пред сите дека цврсто стоиме позади филозофијата на ова тогаш 12 годишно дете, но, длабоко во нашите дејствија стануваме контрадикторни самите на себе. Не ве обсервирам Вас бидејќи не сум јас поразличен. .. ја сакам оваа промена, во мислите секогаш ја имам оваа позитивна вибрација, но, грешам. ..конзумирачкото општество се има инсталирано многу добро во нормалниот систем на живеење. Како да се промениме самите себе знаеме дека е многу потешко да го промениме системот..?!

Убаво нагласува Северн дека планетата нема да умре, си има изградено свој систем на издржливост, ние сме оние кои сме кратко на патот и ако сакаме да останема подолго задолжително треба да бидеме филтер на планетата, органски импулс на нашето живеење.

Теоријата и книгите се овде, начините како до подобро се поедноставни од оние за уништување (кои сега ги практикуваме). Го сакаме колосекот во кој продолжува еволуцијата или мислиш дека планетата земја т.е. луѓето на неа отидоа малку во костец. Искривена е сликата за заштита на природните ресурси, богатства сета онаа убавина која ни ја дала мајката Земја.

Се споменуваат и дериватите кои не гушат и нуклеарните централи кои не само нас туку и на облаците ги гушат, создаваат рак на дробовите на секоја планина. ..дополнително сечеме за нови столчиња.. конзервирано?! - не благодарам! Би требало да го промениме начинот на живот, но кој ни ги донел бананите кои ни мајмуните не ги сакаат?

- Може од помалите?!

Да, да и краставиците и доматите, компирот, јаболката. ..се ` ..од помалите! На пазарите сакаат да задоволат цела фамилија со една единствена краставица, зарем не може да добиеме таква од која истата таа фамилија би јадела цела недела?

- ма, не е проблем. ..нека ја донесат со шлепер! - нафтата, не заборавајте да ни ја ставите во лебот, слушнавме тестото поголемо станувало така..

.

We are killing ourselves. We are killing our children. The message has not changed and we need to hear it. We need to hear it now. We do not have a right to deny our children a healthy future. We do not have the right to rob the fellow creatures we share this earth with of their lives.

Severn Suzuki

Морбидно, а? А, не е така?

И после речиси 20 години истата порака, се врти како омилена песна на сите станици, но за жал тоа не е омилената песна. Ова е непријатната Вистина која на збор сите ја поддржуваме. Ти звучи познато, секако Ние тоа го знаеме... но, дали тоа знаење ја променува иднината за нашите деца?

НЕ! - за тоа мора да се промениме! За здравата иднина на новите поколенија!

Како за крај ви го оставам најтешкиот дел од задачата, треба билдање за ова да знаете: не оставајте ја светилката таму каде не Ви е потребна, нема потреба водата да тече додека ги миете забите, не спиј под тушот! (ова за мене), шопинг?! (зошто луѓе толку алишта?!), пластична кеса. ..не благодарам!. ..вака листава оди до бескрај, сами дополнете ја и по тоа почнете со извршувањето на задачите со кои ќе си помогнете на самите себе, на вашите деца (сегашни и идни) и на мајката природа, планетава. Action!

“If we can really make the connection between these ecological problems and the reality of what it means – that we’re talking about the future of our kids – I have to believe we’ll change our ways.” Sept. 30 to Oct. 15, viff.org.

Severn Suzuki

.
.

.
.
.
.
.
дедо Куељо, Пауло Коељо е еден од поинтересните ликови во виртуелниот свет, кој редовно успева со неговите ставови, размислувања, блог постови да ми го одземе вниманието. Ова е едно такво четиво, што се чита во еден здив, како што ужива да каже тој самиот, а причината поради која ќе се најде на мојот блог, во слободен превод, се разбира е темата која денес ја зачна и ја разоткри, со варијации на неколку реални перспективи..

текстот е со име:
триTe симптоми на убивање на нашите соништа



Првиот симптом на процесот на убивањето на нашите соништа е недостатокот на време. Зафатените луѓе кои ги познавам во мојот живот секогаш имаат доволно време да завршат сé што треба. Оние кои не прават ништо се секогаш уморни и не обрнуваат внимание на малкуто работа каје се бара од нив да биде завршена. Тие постојано се жалат дека денот е премногу краток. Вистината е, тие се плашат да се борат со добра волја.

Вториот симптом на убивањето на нашите соништа лежи во нашата сигурност. Бидејќи не сакаме да си го видиме сопствениот живот како голема авантура, почнуваме да размислуваме за себе како мудри, фер и коректни во поставувањето прашање и барањето малку од животот. Ние гледаме надвор од ѕидовите на нашето секојдневно постоење и егзистенција, го слушаме звукот на кршењето копја, ја мирисаме прашината и потта, ги гледаме и препознаваме големите порази и оганот во очите на воините. Но, никогаш не ја гледаме радоста, огромната радост во срцата на оние кои се вклучени во битката. За нив, ниту победата ниту поразот се важни, што е важно е дека ти се борат со добра Волја.

И, конечно, третиот симптом е пуштањето на нашите соништа да заминат и почиваат во мир. Животот станува неделно попладне; не бараме ништо за возврат, престануваме да бараме нешто повеќе од она што умееме сами да дадеме. Во тој стадиум, размислуваме за самите себе дека сме постанале возрасни, зрели; ги оставаме настрана фантазиите кои сме ги имале како млади и се трудиме да постигнеме лични и персонални достигнувања. Изненадени сме кога луѓе во зрелата доба од животот велат дека сеуште го посакуваат ова или она од животот. Но, длабоко во нашите срца, веруваме и знаме дека тоа што се случило е она што останало да се случи откако сме се откажале од битката за остварување на нашите сништа - сме одбиле да се спротиставиме на добрата Волја.

Кога ќе се откажеме од нашите соништа и пронајдеме мир, ние преминуваме низ краток период на релаксираност и спокој во нашиот живот. Но, умрените соништа почнуваат да гнијат во нас и да го инфецираат целокупното наше битие. Стануваме сурови со луѓето кои не опкружуваат, а по тоа почнуваме истата таа суровост да ја насочуваме кон самите себе. Тоа е моментот кога болестите и психозата се појавуваат. Она што се обидуваме да избегнеме во таа борба - разочарувањето и поразот - фрлаат сенка врз нас и нашиот кукавичлук.

И еден ден, мртвите, расипани соништа Ви прават тешко да дишете, и всушност тоа е моментот кога се соочуваме со смртта. Тоа е смрт која не ослободува од нашата сигурност, од нашата работа и од мирот и спокојот на тоа ужасно неделно попладне.

:зборовите на Петрис, водичот на Коељо за време на Аџилакот во Сантјаго де Компостела


__________________________________________________________________


- уште да си појаснам самиот себе, а и на Вас кои го читате ова, а не знаете за каков аџилак станува збор. “Целта на „аџилакот“ е да се среќавам со луѓето. Повторно се откриваме себеси низ очите на другите“ - има кажано на почетокот на неговиот 'аџилак' или патување наменето за промовирање на неговата истоимената книга. Аџилакот во Сантјаго де Компостела во Шпанија, или уште „Аџилак: Современа потрага по древната мудрост“ пред 20 години го инспирираше Куелјо да го напише „Алхемичарот“, роман што беше преведен на 60 јазици.

доколку сакате да го прочитате текстот во оргининал може да го најдете на неговиот блог ~

.



.
.

.
.
.
.




Вчера, 5ти Декември официјално беше прогласен победникот на Британската канал 4, а конкуренцијата како и секоја година така и оваа не беше лесна.


Годинашнава награда отиде во рацете на Martin Boyce, 44 годишен уметник кој успева извонредно да комбинира современа архитектура и дизајн. Освен што оваа награда му донесе £25,000 го постави и на заслуженото место во историјата на британската и светската современа уметност.

Самата можност да влезеш во конкуренција за оваа награда е од огромно значење за секој уметник кој создава уметност која би требало да комуницира со луѓето и реалноста во која функционираме. Неговата уметност на еден посебен визуелен начин прави одличен спој на внатрешниот и надворешниот свет, оној кој го перцепираме и оној интимниот, кој го доживуваме.
Иако, создава големи на димезија/ размер, специфични инсталации, ефектот кој тие го имаат врз публиката е поразличен, тие умеат да комуницираат на еден специфиче, интимен начин со гледачот, и тоа секој од елементите на посебен начин. Референците кои ги споменуваме погоре се основа на неговото творештво, но во комбинација со тие избледени сурреални слики од соништата и нивната адаптација со наследсвото кое го остава современата уметност, неговите инсталации те доведуваат до чувство на дезориентираност, поместеност дури и премостеност, како во некое друго време, простор, речиси театрално со доза на дијалог помеѓу она што го гледаш и тоа пто го чувствуваш.




Инспириран од лисјата, дрвјата, есента и амбиентот кој го создаваат тие се само почетни двигатели кои го мотивират да со играта на геометријата почнува да ја истражува сопствената оригинална форма на израз учејќи и водејќи се на некој начин од совршената геометриска игра која во 1925 година ја користат Jan и Joël Martel. Извонредно го анимира просторот со неговите форми и дела и создава уникатна магична средина во која посетителите на еден смирен, медитативен начин имаат допир со уметноста на денешнинава. Индустрискиот дизајн му влијае во архитектонските форми и обратно, паралелата која ја создава е извонреден пејсаж во просторот. Меланхолично, поетско отсликување. ..кое наспроти цврстата структура на материјалите кои ги користи ја прават неговата уметност заслужна за оваа награда.




Делото кое остави најголем впечаток кај жирито е наречено "faded dreamscape" и иако најпрво не успеал да се запише на ликовна акадмија, со помош на вечерните часови кои подоцна ги земал и големиот труд кој го вложил успеа неговиот квалитет да исплива на површина.

Ќе нагласи на доделувањето:
"When education is going through the wringer, it is important to acknowledge the value of teachers."

Во потесната конкуренција после објавувањето на листата во мај, за која некогаш потаму во времето пишував и јас овде, пред неполн месец во потесниот круг заедно со него беа: Karla Black, George Shaw и Hilary Lloyd. Интересно е да се спомене овде дека секој од овие номинирани артисти работи посебна техника и посебна дисциплина и формите, делата кои ги оставаат се крајно различни и во суштината, и во начинот на создавањето како и во пораката која ја носат со себе. Од класична скулптура, хипереалистично сликање, преку видео арт до оваа наградена естетски најопиплива форма на комбинација на инсталација која ве поврзува во амбиентот кој го нуди природата сама по себе пренесена на тој својствен начин кој го владее Martin Boyce.



Неговата уметност е како елегија по чистотата на современата, тој успеал со ова дело да ја внесе есента внатре во тој простор, односот на сите елементи внатре е во прекрасен баланс со енергијата која циркулира околу. Начинот на кој елементите открииваат посебна ментална состојба е она што на посетителот му прави трајно да се поврза со ова дело, можеби главниот фактор жирито да се одлучи да му ја додели токму него наградата, иако се работи за уметник кој по потекло не е британец и трет пат Шкот успева да им ја земе најголемата британска награда на силната фела од уметници кои создаваат во својата матична земја.

Деновиве се води голема дебата за важноста на оваа награда за светот на современата уметност и колку е потребно да се има критичко око и длабоко разбирање и анализирање на современите форми затоа што во текот на годините се повеќе и повеќе галерии се борат и стојат рамо до рамо со музеите и промовираат купишта автори и дела, со што само ја заматуваат големата слика и искреното (пре)познавање на современата како цело.

И оваа година жирито заврши извонредна задача, јас како човек кој директно е вклучен во процесот на создавање уметност само би додал дека Martin Boyce заслужно може да ги инвестира заработените пари од наградата во неговото студио и на престојната изложба која ја подготвува и секако на забава и малку релаксација со неговите родители, жена и деца на кои им е бескрајно благодарен.


..ако сакате да читате уште многу, многу и Ве интересира што понатаму со овие уметници, кој-што работи во иднина, дали ќе има и следната година 'локални странци' кои ке им бидат сериозна конкуренција на домашните, можете да си ја отворите имагинацијата, линковите водат до некои информаци. ..а, за другите проверете: guardian, channel 4, washington post и многу други. ~

останете со здравје драги читатели ~






.

.

:namaste dear friends_ this is translation of my #poetry published in d feature 'KAVYAJAGATHI' in India. very happy and grateful to ma'am Jagathi J. Dhatri ~ [language- telugu]

Секако дека нешто може да измине во текот на месеците, да остане незабележано или без доволно посветено внимание, но, секогаш ќе постои фразата дека, за се' си има време и се ќе си дојде на право место со текот на времето.

Пред некој ден случајно налетав на оваа фотографија на која е сликана страницата од списаниeто за литература во Индија во кое пред неколку месеци се најде препев на моја песна на јазикот тeлугу кој е еден од официјалните 60 јазици во Индија.

Поканата да бидам застапен во списанието ја добив од ma'am Jagathi J. Dhatri и после само неколку месеци откако се согласив таа ја сподели оваа прекрасна вест со мене. Во тој период бев во Србија, на промоција на поетската антологија Рукописи и немав доволно време да ја архивирам оваа и не така мала информација за мене.

Се надевам дека ќе ја добијам и дигиталната верзија на песната, како би можел да ја споделувам со моите пријатели од Индија кои го познаваат овој јазик, вака би требало да биде презентирана фотографијава. Голема благодарнст до уредничката, на листот посветен за мене е поставена кратка биографија како и песната.

Еве ~






.

.
.
.
.

викендот е одлично време да се проследат информациите кои сме ги пропуштиле во текот на изминативе денови или не сме имале доволно време да ги прочитаме, разгледаме. ..една таква информација помина минатата недела на guardian.uk и единствено што успеав тогаш да направам е да ја bookmark-ирам страницата како би можел деновиве да ја отворам и проверам.

доста важна информација од областа на литературата, официјално објавен потесниот круг на кандидати, номинирани за наградата Booker. меѓу нив се наѓаат автори кои за прв пат се појавуваат на оваа листа, такви што веќе им е втор пат да бидат во потесна конкуренција, како и отворената можност за дебитантите.



во продолжение текстот од guardian.uk:



жирито кое се фокусираше на "читливоста" на делата изработи листа на кандидати за Букерова награда 2011, која од друга страна е награда која е обвинета за ширење популизам. Џулијан Барнс (Julian Barnes) е единствениот фаворит кој помина во потесниот круг. Тој ги придружува Керол Бирч (Carol Birch), втор пат романсиерот Патрик Девит (Patrick deWitt) и Еси Едугуан (Esi Edugyan), како и дебитантите Стефан Келман (Stephen Kelman) и АД Милер (AD Miller) на стеснетата листа за Букер која ги разѕвони сите книжарници наоколу. Тука се собираат и различни аудио снимки, осврти/ рецензии, интервјуа и карактеристики, како би имале можност целосно да се запознаете со сите кандидати.


The Sense of an Ending _ Букерова награда за проза 2011
18 октомври, 2011
www.themanbookerprize.com

Омилениот Букеров за оваа година, Julian Barnes, триумфира со главната Букерова награда.

На 18 Октомври, 2011 година Julian Barnes беше прогласен за добитник на Букеровата награда за проза за книгата The Sense of an Ending, публикувано од Jonathan Cape и освои £50,000.
со седиште во Лондон Barnes беше букеровиот фаворит за наградата уште кога се појави во потесниот круг на кандидати на 6ти Септември. во описот на наградата стои "благороднички бинго", а Barnes три пати до сега бил избран во потесниот круг. 2005 со Arthur and George, 1998 England, England и 1984 Flaubert's Parrot.


Првиот роман на Barnes после шест години, The Sense of an Ending директно се пласира во објавените листи на бестселери. Тоа е приказна за навидум обичен човек, кој кога се потсетува на неговото минато подоцна во животот открива дека спомените кои ги чува се малку или повеќе совршени.. Украсен со неговите заштитни знаци како прецизност, умешност и знаење, ова е дело на еден од најпознатите писатели во светот. Во времето кога беше направена потесната листа на можни добитници. Gaby Wood, член на жирито искоментира: "дека трагедијата заробена во овој световен живот треба да биде раздвижена и мошне чувствителна од карактерите што само тој може да им се спротивстави половично слепо и во фрагменти, и тоа е Ознаката на навистина маестрално дело/ роман.

"Делото на Барнс има елементи на класичен роман од англиската литература. Напишан е на извонреден начин, со суптилна содржина која открива нови длабочини после секое читање", го образложува изборот Стела Римингтон, претседател на жирито.

"The Sense of an Ending" е 11-от роман на Барнс, кој ги истражува сеќавањата, раскажувајќи ја приказната за навидум незначајниот и здодевен живот на администраторот Тони Вебстер. Книгата е прилично кратка, има само 150 страни, но тоа не е најкраткото дело кое добило Букер. Рекордот го држи "Offshore" на Пенелоп Фицџералд.





.
.

.
.



"езеро од нафта" на Richard Wilson беше првото уметнички дело што ми создаде театарска возбуда. Но, има потивки, посуптилни уметници на патеката/ листата за наградата Тurner оваа есен, како што е кандидатот George Shaw.
Какво уметничко дело може да ви направи да го почувствувате wow факторот? Ова не значи само да сте импресионирани или да го сакате тоа дело на уметноста. Мислам на особената театарска атмосфера на современата уметност, онаа што возбудува, забавува, и го пренасочува гледачот на начин кој ве тера да речете ... "wow".

Британската современа уметничка сезона навлегува во луда фаза/ расположение. Со новата Tate Turbine Hall комисија, Тurner наградата и саемот на уметноста Frieze сите еминентни и неизбежни настани, тоа е време да се направи гаргарење на грлото и да се извежбаат гласните жици да бидат подготвени да кажат ... "wow". Или можеби само да го кажете во вашата глава, а да погледнете и прочитате некоја уметничката теорија како би можеле да зборувате со користење на поимпресивни фрази. Или останете дома и гледајте телевизија или работете во вашата градина. Еј, јас не ја имав оваа одлична идеја за компресирање на современата уметност од една година во една недела. Не обвинувајте ме мене за тоа!

Во секој случај, првото уметничко дело кое го произведе современиот wow фактор за мене дома беше елегантното и темно, рефлексивно и очигледно езеро од нафта без дно на Richard Wilson, 20:50, кое за прв пат го видов во старата галерија на Saatchi во Швајцарија. првата прошетка во ходникот помеѓу инсталацијата поставена од двете страни на ѕидот, нафтата што притискаше на рабовите, задржана од молекуларната сила што се поддава од челичните ѕидови беше извонредна. Стаклената рефлексија создава чувство на лебдење во воздухот и наеднаш чувствувате закана од нафтата и опасност од паѓање: како што го пишувам ова се сеќавам на тоа чудно чувство на клаустофобија и вртоглавица.

.сеуште може да ги видите дефинитивните уметнички дела од современата уметност во преместената галерија на Saatchi уште денес. Во раните 1990-ти, критичарите често пишуваа дека вкусот за wow фактор беше навистина производ на сензабилитетот на промовирање кој го користат во галеријата Saatchi. Тие дури и ја купија киселата ајкула!

Сега знаеме дека е нешто повеќе од тоа. Нешто поврзано со театралноста на уметноста денес ја ослободува и го зголемува задоволството. Таа возбудата од одењето во музеј или добивање гратис возење во луна парк е многу реална и очигледно универзална.

Сепак, оваа есен меѓу делата постојат и некои имитации на потивката уметност. Tate Turbine Hall оддамна го украде тронот од Saatchi галеријата и денес е дефинитивната арена за култура, како спекталите. Уметникот кој оваа година изложува таму е Tacita Dean. Нејзините филмови, цртежи, фотографии и монтажи се спротивставуваат на wow факторот. Тие веднаш ве тераат на мисла. Таа е навистина сериозна, а во најдобриот начин мистериозна и нејзиното дело изложено во Tate ветува дека ќе биде вистински настан, не само како спектакл, туку и како мрачна, суптилна, комплексна уметност.

Слично на тоа, во конкуренцијата за наградата Тurner најфасцинантен кандидат е George Shaw, сликар на длабочината и страста. Shaw е тивок, чудесен уметник. Неговите слики се морничава сцени од разрушените рабови на современиот британски живот. Надреално и тивко, тие ја повикуваат вашата имагинација. Ништо не може да биде подалеку од културата на wow од уметноста на George Shaw. Никој до сега не изгледал како кандидат кој повеќе ја заслужува наградата Тurner од него.


Значи, вистинските уметнички чуда оваа есен ќе го остават 'wow' факторот далеку зад себе.

:Adrian Searle – збунувачки е, но, тоа се Turner наградите!

.меѓу нив ќе ги најдете скулптурире на Angela de la Cruz, сликите на Dexter Dalwood, видеото од групата Otolith и звучната уметност од Susan Philipsz. Ова е досега најразнобојната/ најразличната селекција на автори кои влегуваат во конкуренција за наградата Тurner. Ликовниот критичар од Guardian, Adrian Searle открива дека има премногу дела кои можат да бидат обожавани оваа година и секако прогнозира за поедникот на Turner наградите за 2о11 со George Shaw.

.

1oq _guardian.uk

.
.

.
.
.
.

Ова е информација која неколку денови заборавам да ја качам на мојот блог. Станува збор за blog action day и денот на храната. Знаеме дека оваа година датите на овие две важни манифестации се поклопија, па и ние блогерите од цел свет имавме можност да блогираме на тема: храна и тоа од сите можни аспекти кои ние ги резигнираме/ перцепираме.

Така и беше, јас напишав текст кој во двојна верзија македонска и англиска го качив на моите два блога, едниот на кој пишувм на англиски и македонската на овој овде. Блогерската акција според организаторите заврши успешно. Тие претходно имаа подготвени и објавени информации на нивната официјална страна за аспектите од кои може да се блогира за храната, како и банери, видеа и најразлични насоки како до поуспешна кампања.

Во текот на истиот ден, можев да видам објавена информација на globalvoices за текстовите со кои се вклучив во оваа кампања. Овој текст всушност е наменет за информацијата објавена таму. Во продолжение ќе пронајдете [линк] до информацијата како и информацијата објавена во целост.

За време на кампањата наидов на повеќе македонски блогови кои пишуваа на оваа тема, но, во овој информативен текст на globalvoices [македонија] беа нагласени само мојот и постот на Јована Тозија.

Macedonian bloggers, who have joined this year's Blog Action Day, include Dzamski, who wrote [mk, en] about the ongoing campaigns to raise awareness about the socio-economic roots of the famine problem; Greener stressed the importance of making healthy choices; while Jovana Tozija warned about the consumerist abuse of the term “organic food” and related misconceptions.

.. македонската слободна верзија би одела вака:
„Македонски блогери кои се приклучија на овогодинешниов ден за Блогерска акција, се Dzamski, кој напиша текст [MK, EN] за тековните кампањи за подигање на свеста за социо-економските корени на проблем со гладот и сиромаштијата, зелените (еколозите) ја истакнаа важноста за здрав избор, додека Јована Тозија предупреди за консумерски злоупотреба на терминот "органска храна" и слични заблуди.“




Му благодарам на Филип Стојановски [развигор] што секогаш успева да генерира квалитетна содржина во македонската интернет сфера, како и да ги таргетира изворите на информации кои му се потребни за неговите анализи.


.

.
.
.
.

текстот е премногу добар за да не заврши на мојот блок како една од мотивирачките содржини кои служат за подигање на волјата на младите луѓе да се посветат на тоа што ги исполнува. Сите ние кои се бавиме со креативни професии често наидуваме на периоди каде инспиративното ниво и мотивацијата за создавање стануваат релативни и како луѓе не чувствуваме вистински сила да ја пренесеме нашата порака преку нашите дела чунки тие не се создадени (не ги создаваме).

во овој текст ќе ги сретнеме едни од клучните фактори кои не носат до тој немотивирачки стадиум кога не твориме. Овде ги нарекуваат стравови, можеме да ги анализираме како такви единствено ако претходно заклучиме дека сме ја поминале оваа лекција и немаме проблеми да се соочиме со нашите стравови, туку да ги преминеме и продолжиме да живееме понату соочении со дел од елементите во животот кои директно влијаат на нашето расположение и на начинот на живеење и егзистенција/ творење.


# 1 недoверба во самиот себе (Што ако не сум доволно добар?)

Ова е најверојатно стравот број еден за било кој креативен професионалец. Впрочем, ние не создаваме/ произведуваме нешто што е наша потреба, но, во најголем дел од креативното време создаваме луксуз/ убавина. Колку повеќе нашата уметност го збогатува нашиот личен живот и животот на другите, покажува нешто без кое ние (барем како потрошувачи) веројатно не можеме да живееме.

кога си слаб со пари, луксузите како порачување книги, музика, билети за перформанси и уметнички дела се често првото нешто кое дозволуваш да си оди. ние не сме доктори, наставници, па дури ни земјоделци - ние не создаваме или обезбедуваме сервис/ услуга без која луѓето не можат да живеат. како уметници, ние сме свесни за овој факт што очигледно ни го полни како со гориво нашето чувство на недоверба во самите себе. од време на време не можеме да си помогнеме, освен да се чувствуваме, па добро. ..потрошени.

Што ако никој не сака да го купи моето дело?

Лекот за недовербата која ја градиме во самите себе изненадувачки не е успехот. Светот е полн со познати и успешни уметници, писатели, музичари кои иако познати сеуште се полнат со депресија и чувство на сомневање. За жал, за повеќето од нас, тоа е нешто што некогаш нема целосно да си оди од нас. Наместо тоа, ние мора да најдеме начин да живееме со овој сомнеж, но, сепак да знаеме реално да го вреднуваме креативниот процес како и самото дело/ резултат.


# 2 Јас не сум доволно оригинален (некој друг тоа го прави подобро)

И покрај тоа дека може да биде вистина, да, сите големи теми во уметноста и литературата се веќе создадени, илјадници пати претходно, секогаш е можно да се донесе нешто сосема ново во процесот.

Да се ​​соочиме и со тоа дека писатели и уметници се позајмуваат од своите креативни предци уште од кога постои нешто што се нарекува уметност. Дури и Шекспир позајмувал речиси за сета неговата работа од други писатели, но на крајот, постои мало сомневање дека го направил тоа на изразито свој начин.

"Оние кои не сакаат да имитираат нешто, произведуваат ништо." ~ Салвадор Дали

Престанете постојано да се обидувате да го откриете тркалото. Наместо тоа користете го, научите од него, моделиријте го и тогаш создадете своја сопствена верзија од него. Не грижете се да бидете препознаени/ видени како имитатор. сите ние ја научивме нашата уметност од оние кои дојдоа пред нас. Соживеј се со некое дело и создади верзија на тоа што е вистинска/ блиска за вас.




# 3 Луѓето не ме сфаќаат сериозно како уметник

"Уметноста е хоби, а не вистинска работа"

"Се плашам дека моите пријатели и семејството ќе бидат разочарани од мене"

Вистината е дека вашата кариера како уметник е толку сериозна колку сами ќе направите околу тоа. Дали ја работите како ваша "работа" или ја работите повремено и тоа како "хоби"? Колку работа навистина вложувате секојдневно? Ако сте си шеф самиот на себе, би си платиле ли за напорите кои ги вложувате во моментов?

Да се справиш со своите пријатели и фамилија (посебно родителите) може да биде особено тешко кога станува збор за тоа да те видат/ прифатат како вистинки уметник - работник. Во крајна линија ќе те прифатат тебе и твојата уметност толку сериозно колку што Вие самите сте се прифатиле. Со други зборови, ако видат дека се впушташ во 10-15 часовна дневна работа на твоите дела и освен тоа се грижиш за промоцијата на твоите дела, тогаш тие ќе те видат и прифатат како 'уметник-работник', а не само како нивното дете кое создава уметост.



# 4 Луѓето ќе ја украдат мојата работа или моите идеи/ дела

Еден од најголемите стравови кои уметниците го имаат е кога ги прашувам за продажба на нивните дела на интернет е тоа што се плашат дека луѓето ќе ги уккрадат нивните работи/ дела или нивните идеи. Иако не постои сомнеж дека ова може да се случи, премногу артисти го користат ова како изговор за да останат надвор од online пазарот сите заедно.

Да, луѓето крадат идеи цело време. Ви го правите истото, и јас го направив и секој уметник под сонцето го направил тоа во некој момент (види # 2). Бараме идеи кои зборуваат за нас, а потоа ги користиме за да ја предизвикаат/ разбудат нашата имагинација. Ние не зборуваме за овие луѓе, сепак, зборуваме за вистинските крадци кои едноставно превземаат работи од интернет и си ги препишуваат како свои.

Иако ова е секако вистински проблем, исто така, мора да сфатиме дека овие уметнички паразити се многу мал број помеѓу online популацијата. 98% од луѓето кои ја гледаат вашата работа online немаат намера за кражба на вашето дело, тие едноставно уживаат додека го гледаaт и можеби, само можеби, тие би можеле да бидат заинтересирани за купување на истото.



# 5 Мојата работа никогаш не е толку добра како што замислував дека ќе биде

Нема уметник кој секогаш е целосно задоволен од своето дело. Некои парчиња/ дела секогаш ќе ти се допаѓаат повеќе од некои други, но, создавањето на совршенството е само привидение што ве чува подалеку од тоа се движите понатаму.

"Уметничкото дело никогаш не е завршено, само напуштено." ~ Леонардо Да Винчи

Во одреден момент, сепак, мораш да допуштиш сите тие состојби да поминат и да продолжиш понатаму. Мора да го прифатиме фактот дека дури и најголемите автори, композитори, музичари и уметници се' уште се незадоволни од своите ремек-дела на некој начин. Совршенството е илузија која ќе те изеде ако допуштиш тоа да се случи. Размислете за секое дело/парче што го создавате како преку отскочна штица е спремно за подолго патување. Никогаш нема да стигнете до следната фаза на развој, како уметник, освен ако не сте подготвени да го оставите тоа дело настрана и почнете да движите кон следното дело.

Само остави да помине,

живеј ја Својата уметност ~





.

.
.
.
.

Вечерва (20.10.11) во центарот за култура Антон Панов во Струмица ќе се отвори седмиот по ред фестивал на Германски филм. Интересно е тоа дека Струмица се најде на мапата на градови каде ќе бидат проектирани дел од филмовите кои излегуваат во продукција на Германија во последниве години и тоа дека филмаџиите од Струмица ќе имаат прилика да уживаат во квалитетни Европски филмови што по мое мислење е далеку подобро од тоа да бидеме поплавувани со филмовите од Американската филмска индустрија.

Фестивалот го организира Амбасадата на Германија, во соработка со Прокредит банка и во текот на наредните три дена во три града истовремено (Тетово, Кавадарци и Струмица) ќе се случуваат проекциите на филмовите кои се дел од овогодинешната програма. На Фестивалот ќе бидат прикажани четири играни филмови: харизматичната и чувствителна трагикомедија “Винсент сака море“, во режија на Ралф Хитнер, снимен минатата година и добитник на Германската филмска награда за 2011. Биографската драма “Гете“, (за младите години на светски познатиот писател), во режија на Филип Штелцл, комедијата “Алманија, добредојдовте во Германија“ на Јасемин Самдерели и научно-фантастичниот “Деновите што идат“, филмска визија за Европската Унија во 2020 година на режисерот Ларс Крауме како и за најмладата публика цртаниот филм “Авантурите на Песочко во Соновија“ на Јеспер Молер.



Пошироката програма на фестивалот опфаќа разновиден микс на жанрови - комедии, драми, документарци, филмови што ја привлекуваат публиката и кои се наградувани на филмски фестивали. Добро е што овој фестивал преминува во традиција, и идејата на фестивалот е да се шири и имаме можност да ги проследиме филмовите и во другите градови од државата.

Се надевам ќе уживаме во наредните три денови, ова е временскиот распоред на проекциите од кои некои има во 20:30 (вечерва отварање) и од 18:00 и 20:00 часот во текот на наредниве денови.



.. that what follows next се проекции на филмовите во Штип, Прилеп и Битола.


.