.
.
.
.
.постмодернизмот стана широко признат како движење од епски обем, иновативни техники и широк опсег на психолошко и интелектуално влијание. почетокот на постмодернизмот е неизвесен, но за доброто на континуитет, Finnegans Wake од Џејмс Џојс е избрана за хронолошка почетна точка на оваа листа. книги кои влегоа во овие рамки се избираа по вкупниот/ целосниот квалитет кој го нудат како дело, помалку по влијанието кое го вршеле во континуитет.

пред неколку дена видов некаде селекција на најдобрите 20 дела во постодерната литература. некои од нив не беа посебно привлечни, барем оние од 12, па нагоре. ги селектирав првите 10 ги снимив на компјутер и еве ги во мојата Топ 10 листа на најдобрите дела од постмодернистичкиот период во литературата. ..оној кој претставува update-ирана модерна, т.е. периодот во кој живееме и егзистираме до ден денес. [или не?!]

редоследот во листата ќе оди од 10-тото па надолу се' до книгата која е на првото место.


10. Molloy, Malone Dies, The Unnamable - Samuel Beckett

Троен-урок од учителот/ мастер за апстрактен минимализам, чија техника на гледање објективно на овој субјективен свет го однесен во својот зенит со оваа трилогија на мета-фикциска неуроза, во која живеат карактери и преку ситуациите во кои се наоѓаат ги испреплетуваат меѓусебно се додека на крајот не стане очигледно дека тие карактери заедно се фикција на една единствена личност. Сериозен и извонредна работата на Џојсовата густина.




9. House of Leaves - Mark Z. Danielewski

Лавиринт од ергодска* структура, романот на Danielewski од неодамна стана еден од култните класици и со едноставно отварање на страниците ќе забележите дека нема друга книга како оваа. кодирана типографија, зборовни колоритни асоцијации и прецизно вклучување на митолошки и метафизички референци кои оваа институција од роман ја претвораат rorschach тест на скалата на Minsa.

*ergodic - ergon, meaning "work", and hodos, meaning "path"




8. Breakfast of Champions - Kurt Vonnegut

Иако мислевме дека Slaughterhouse Five можеби е негово најпознато дело, ова е книгата која треба да биде вклучена во пантеонот на оваа солипсичка нарација. Иако често занемарена како себебендисана и не доволно добра , Breakfast of Champions е персонален account/ сметка на фразата "совршена параноја е совршенa свесност." Понтиашкиот продавач Dwayne Hoover станува опседнат со работата на Sci-Fi писателот Kilgore Trout, незапирливото кружејки во акутните ерупции на анксиозност кога верува дека тој е единствениот човек кој се бори против светот на реифицираните хуманоиди. Црна сатира на врвот од својата моќ.




7. Labyrinths - Jorges Luis Borges

Делата на Борхес е невозможно да се опишуваат без длабока анализа, бидејќи тој има моќ во само пет страници да вклучи универзум на бесконечно привлекување. Дури и денес, многу раскази од оваа колекција се отворени за интерпретација.




6. Fear and Loathing in Las Vegas - Hunter S. Thompson

Епско вклучување на новинарската интерпретација и интервјуирање од местото на настанот и супериорни обиди во презентирање на комбинацијата од факти и фикција кои преку извонредни сурреалистички слики ја градат најголемата сатира за дрогата и политиката во оваа епоха.




5. American Psycho - Bret Easton Ellis

Ни една друга книга од овој вид не е толку ужасна, смешна, полемичка или вознемирувачка како што е приказната за yuppie-то* Patrick Bateman од Вол Стрит кој спокојно ги прераскажува деталите од неговиот убиствен живот, сите во апатичеи тон, кој ги комбинира магичниот реализам со минимализам на некој начин на кој ниедна друга книга неможе. Нејзините брзи промени од комедија на хоророт се случуваат во таква опасна брзина што целиот тек на свеста те носи на едно ново ниво на страв.

*yuppi - young urban professional или младич со академско образование, вработен и добро платен по професија и живее и работи во близина на голем град.




4. Catch-22 - Joseph Heller

Најпарадоксалната воена книга некогаш напишана, Хелеровиот роман е широко признат како еден од најголемите романи некогаш напишани, неговата структура ја потенцира иронијата и повторувањето што ја зголемува и иритацијата во помала рака. Зацементирано е мајсторството на Хелер во литературниот свет.




3. Gravity’s Rainbow - Thomas Pynchon

За да можете вистински да ја опишете оваа новела значи да завршите со неуспех: пастиш на параноја, поп-културата, секс и политика што ја превртуваат нарацијата во преден план со суптилна метафорична дисциплина, како животот на неколку луѓе наместени околу центарот на параболичното вложување на ракета "0000". Споредбите на романот и неговата симболика со Ulysses и Moby-Dick не се оправдуваат поради неговата посебност.




2. Naked Lunch - William S. Burroughs

Толку многу е веќе напишано за влијанието на оваа книга што ако одиме понатаму би се чинело излишно. Веројатно романот кој го става постмодернизмот на неговата современа патека, филтрира параноја, дрога и влијанија од еротика до детективска фикција и научна фантастика го прави еден од највлијателните и незаборавни дела во современата литература.

[J.Frater: Ова е еден од моите омилени книгина сите времиња - ако не сте го прочитале - направете го тоа!]




1. Infinite Jest - David Foster Wallace

Неодамна заминатата Wallace ја остави зад себе највозбудливата, најдлабоката, најкомичната, најтажната, најзагрижената и целокупно најпрозорливата максималистичка книга во постмодерниот канон. Паралелите настанати помеѓу академијата Enfield Tennis, Ennet Drug и Alcohol Recovery House користејќи наизменични езотерични и колоквијални зборови (и неговата заштитна марка 'фуснотите') го создаваат најепското и исцрпувачко дело/ роман на модерните времиња.




:сугурно има уште многу автори кои заслужиле да бидат дел од оваа листа, но сепак, селекцијата која ја направиле на listverse заедно со соработката на F. McClure е солидна.

.меѓу оние кои недостигаат на оваа листа, а се достојни да се споменат би требало да бидат и: Finnegans Wake, Fight Club, The Unfortunates, A Clockwork Orange, Lolita, Godel Escher Bach и уште многу други. ..

..но, за некои други листи во некоја друга прилика, ако сакате можете да ја видите листата на најдобри автори кои оставиле влијание во мојот живот.


:текстот може да го пронајдете исто така објавен и на оКно.мк

.

Бори се со гладот, храни ја иднината

Од 2оо7 па наваму, ова се случува секоја година. Луѓето од цел свет кои пишуваат на своите блогови, секоја година се промовираат различни теми и со тоа се обидуваат да направат позитивни промени во свеста како и во подобрувањето на социјалните стандарди, меѓусебното разбирање и можноста за природен и чист начин на живеење. Оваа година за Blog Action Day блогерите за тема ја одбраа храната, и денес е денот кога обединети блогерите користејќи го hash tag—от #BAD11 ги анализираат сите можни аспекти на храната. Од тоа кој што денес има во своето мени, до иднината на произвотсвото на здрава храна, користењето на органски препарати за заштита на ресурсите кои ги имаме. причината поради која оваа година темата на блогерите е храната е затоа што датата се поклопува со светскиот ден на храната, па соработката беше очигледна со оглед на тоа дека со оваа тема има многу да се каже и уште толку многу конкретно да се промени.

Кога ја имаме храната како тема, би можеле за неа да пишуваме од неколку аспекти како би навлегле подетално во структурата на она што сметаме дека е важно. Ако го земеме социјалниот аспект и храната, тогаш навистина би требало да се загрижиме за сите тие територијално населени места на планетата каде луѓето умираат баш поради недостатокот на доволно храна за сите. Посуштински не би сакал да навлегувам во овој сегмент, анализирајќи ги резултатите кои таквиот проблем ги создава, напротив, би сакал да ја направам паралелата со некои од модерните цивилизации каде дневно се фрлат тоништа произведена храна, која иако како дел од капиталното општество, претходно помината низ целиот тој економски синџир завршила како отпад. На момент ми доаша мисла или приказна за мајка тереза која еднаш пред симнување од авион, ги замолила стјуардесите да и ја дадат сета храна која останала од патниците за да може таа да ја даде на оние на кои им треба во моментот, на гладните. ..

од друга страна кога би размислувале за храната, би можеле да помислиме на тоа колку често се храниме, каква храна конзумираме, колку редовно се храниме, дали имаме временска табела на исхрана и тн. Овде е многу важно да се потенцира тоа дека, колку и да е динамичен животот кој го живееме и колку неодговорно и да се држиме во другите аспекти на егзистирање, хранењето и користењето природна храна се важен елемент во здравиот живот и одговорноста кон самите себе и нашето здравје.
[иако не го практикувам редовно, сепак би го нагласил]
правењето медицински прегледи е многу важно кога зборуваме за исХРАНА и моментот на балансирање на телото и продуктите кои се конзумираат

би сакал да го споменам како фактор кој лично го запазувам користењето на храна која е со природно потекло и секако со доволно витамини и протеини кои се потребни на телото за да успее да ги заврши дневните активности кои му се наметнуваат.

Сигурно денес вегетеријанците се максимално задоволни. Она што сите го поддржуваме е начинот на исхрана кој тие го практикуваат. Знам дека е тешко да се има таков начин на исхрана (пробав и самиот), но, ако не редовно барем некогаш е убаво да се прочистува организмот од најразличните калории кои ги прима со секојдневната исхрана, баш со таа вегетеријанска кујна која не е премногу тешка за организмот, а сепак ги задоволува потребите на телото.

Оној трагичен аспект кој оваа година комуната на блогери го наметнува е тој дека порастот на цените на производите и промените во економијата прават во овие две години 10-11 сиромаштијата и гладот да се зголемат. Според Светската Банка [World Bank] дополнителни 70 милиони луѓе се соочуваат со конкретниот проблем.
Жално е меѓу 'гладните' да се најдат самите произведувачи на храна, но, факт е дека тие треба да прават набавки на другите продукти кои е ги произведуваат, а парите кои ги заработуваат со нивните производи не се доволни за егзистенција.



- Што јадевте Вие денес? - На улиците денес повторно имаше деца кои просеа за леб? - ..Африка некогаш може да биде многу поблиску до очите отколку што мислиме..

- во лабараториите се готват новите компири, треба да мирисаат како кромид, а да изгледаат како лубеница. Заборавив да кажам, да, ќе растат на дрво!



( Bono, George Clooney, Jessica Alba, Idris Elba and more unite behind ONE's new campaign to help focus the world's attention again on the famine and food crisis in the Horn of Africa. Find out more at http://www.one.org )

Оваа година на кампањата се приклучува и една друга кампања “The F Word” која се бори конкретно за заштита на децата и луѓето кои умираат во Африка од глад. ..30 000 деца за три месеци. Blog Action Day 2011 година се користи за да се зголеми глобалната свест за ова важно прашање.


Доколку исто сакате да учествувате во овој ден не заборавајте да го споделите овој infographic: Нашиот убаво дизајниран infographic, "Борба против глад" кој ги илустрира земјите кои водат со нивните спасувачките напори во Рогот на Африка и оние кои заостануваат. Канада, Германија и Велика Британија ги исполниле своите обврски и партиципирале со нивната помош, додека Франција и Италија се уште имаат работа. Да бидете сигурни дека јавноста знае тоа!



Отворена е и петиција доколку сакате да ја пополните: drought is an act of nature. Famine is man-made. Let's put an end to famine.

Блогери од околу 8о држави учествуваат во оваа акција. Ако сакаш да учествуваш во Blog Action Day & World Food Day 2011 можеш да го направиш тоа следејќи не во facebook или на twitter користејќи го hash tag-от #BAD11.
Ако сте блогер, тогаш може да се регистрирате на www.blogactionday.org и да ја постирате вашата содржина во Недела, на 16 Октомври 2о11.



.

[..некаде потаму во времето]


.ова е една промоција која ја реализирав пред неколку месеци. поради немањето доволно време да пишувам за сите блогови до сега овој текст не беше ставен овде. значи, со Бобан пријателството го започнавме за време на една друга промоција на која учествував, 'географија на маленкоста' на Ацо Гогов пред година и повеќе во центарот за културата во Струмица.

идејата за промоцијата на Монотонија беше да се направи алтернативен настан во Струмица преку кој граѓаните ќе можат да се запознаат со книгата, нејзиниот автор како и содржината на самата книга. со Бобан разговаравме долго за локацијата и самата промоција, бидејќи промоцијата требаше да се случи пред да одам за Франција, а се случи откако се вратив. [one year after]

за промоцијата решивме дека најдобро ќе биде доколку освен класичниот начин на презентирање на книгата, со критички осврт и мал разговор, ја надополниме со видео арт проекција, како и џез концерт кој треба да започне веднаш после официјалниот дел од промоцијата. така и беше, промоцијата помина одлично, публиката (во не толку голем број) задоволна од тоа што го виде и слушна како и медиумите кои се здобија со една информација повеќе. се надевам соработката со Бобан Богатиновски ќе продолжи и во иднина и струмичката публика ќе има повторно можност да се запознае со неговото творештво.



текстот во продолжение беше постиран после настанот на порталот на strumica.net, a го напиша прекрасната Тања Грошева. и' благодарам за тоа!

* * *

- Имаш ли идеја што можеме да правиме ние двајцата, а притоа добро да се чувствуваме? Михаил само се насмевна. Претпоставував дека помисли на неколку згодни девојки и добра забава.
- Мислиш на привремено задоволство. Постои привремено и постојано задоволство.
- Она привременото, привременото - се насмеав.
- Почна ли да се буди татковскиот нагон во тебе - прашав?
- Јас ќе имам деца во рајот.
- Како мислиш во рајот?
- Рајот ќе биде на земјата, не на небото.
- Ова мене ми звучи на утопија. Има работи од кои можеме да се откажеме и работи од кои не смееме да се откажеме - констатирав.
Што всушност очекував од Јеховините сведоци. Внимание, љубов?! Можеби едноставно уживав во нивното друштво. Да, тоа е вистинскиот одговор. Уживав во нивното друштво, посебно ако беа вешти во уметноста на конверзацијата.

Неизбежно е... ако зборуваме за едно маркантно дело што синоќа доживеа претставување и промоција пред струмичкиот аудиториум на читатели, да не го почувствуваме неговиот мирис и вкус барем од далеку, барем малку за да можеме да се доближиме подобро до духот и содржината кое го носи истото. Овие претходни редови или дијалог не се од мене туку така извадени, туку баш поради причината која ја веќе спомнав, подобро да се доближиме до книгата “Монотонија“ произлезена од интригантното перо на авторот Бобан Богатиновки.

Книгата “Монотонија“ со својот одраз во огледало претставува роман-исповед, роман кој го потврдува Бахтиновиот став дека во самопресметката - исповед е потребен друг судија, кој мора да заземе став кон ученикот, но и ученикот е оној што суди. Соочувањето со другиот како начин за пат до себе си е фатално за ликовите во книгата, како што пишува и во самиот поговор кон делото.



Книгата е издание на “Култура“, а нејзиното вистинско претставување синоќа пред струмичките љубители на убавиот збор беше овозможено секако од нејзиниот промотор, познатиот уметник Митко Гогов, каде на најсуптилен начин ја прикажа самата убавина на оваа книга гледајќи ја нејзе како книга за локалната култура, комуникацијата, за лажното препознавање, за идентитетот. Како паралели помеѓу малиот град, умот како целина, манастирот и неговите конаци како прибежиште од еден мал свет, во друг уште помал. Како желба да се пронајдат одговори кои ја кристализираат медитацијата на умот и раѓаат спокој во душата.

Всушност во еден дел од неговото целокупно исцрпно излагање читателот се фати како риба на мамка од јадица за да се појави желба оваа книга да биде следното негово книжевно уживање, и неизбежно е да го цитирам овој дел на промоторот Гогов:
“...И на Господ му е досадно“... така авторот се обедувa да ја оправда дефиницијата за колективната монотоност на нашето општество и тоа не индиректно, туку директно во конкретни разговори со луѓе од mainstream таборите на повеќето верски институции од државата.

Со оваа промоција која резултираше со голема заинтересираност, остана интригата дали најсилниот мотив на авторот Бобан Богатиновски е силниот христијански порив да преку монотонијата на баналните размисли за се', во се' и над се' да воведе драматургија која преку главниот лик гротесно ќе ја обликува судбината на луѓето кои херметички размислуваат?! Одговорот се наоѓа со вртењето од првата па се до последната страница на ова дело, а и дури и кога би го завршиле, дали би дознале?!

Очекувањата се ова дело да стане помеѓу најдобрите бестселери во државата. Веќе се наоѓа во потесниот круг или поконкретно кажано со помината прва селекција за “Роман на годината“ за избор на најдобар роман напишан на македонски јазик при конкурсот на “Утрински весник“. Како што ни се претстави и самиот автор “ова дело со стекнувањето на неговата зрелост го чека долга и голема иднина“, со досега соочената прифатеност и критика гордо би признале дека е во право.

Кој е всушност Бобан Богатиновски?!


Автор кој е роден 1971 г. во Куманово, дипломирал на Медицинскиот факултет во Скопје, што и самата негова природа зборува многу соочувајќи се со фактите дека автор е на многубројни издадени книги досега, поезија меѓу кои: “Луцидни халуцинации“, “Прекрасен ден за умирање“, “Светлината е посилна“, “Барајќи карпа за молитва“ како и на романите “Соба за разговор“, “Коцкар“ и последната – најновата, романот “Монотонија“. Воедно член е на Друштвото на писателите на Македонија. Објавувал во сите позначајни литературни списанија. Застапен е исто така во хронолошките прегледи на помладата македонска поезија и дел од неговата поезија е препеана и објавена на бугарски, романски, словенечки и англиски јазик.

Струмица е град кој има големо срце и уште поголема душа, и секогаш е добар домаќин и топло ги пречекува овие збиднувања. Што исто така беше случај и со претставување на ова дело – колку повеќе има претставување на вакви големи имиња и дела толку градот, а и живата материја во неа се храни со духовност. Честа на ова преставување ќе го искажат домаќините со уште еден краток пасус од самата книга, а тоа би било ова: “Ако посакувањето се случува во мислите, тука нема дело, нема грев, ниту докази за сторениот грев. Помислите имаат индивидуална димензија, се случуваат во нашата глава и се' уште на никој не му имаат наштетено“...


.

Постојат ли вонземјани, имаат ли тие зелени глави? Позади оваа планета се кријат ли летачки китови кои имаат мозочни клетки големи како неколку земји. Позади прозорците навечер дишат ли дрвјата ноќе. ..во светлината од месечината се крие ли healing vibe?



:текстот во продолжение е превземен и преведен од ABC News Radio,
Copyright 2011 ABC News Radio

(BERKELEY, Calif.) --- Долго време пред J.K. Rowling и да започне да мисли на Hogwarts, мала група на ученици во Berkeley, Calif веќе учеа и истражуваа она што Harry Potter би го нарекол "divination" или предвидување/ претскажување.



Местото се вика "психичкa градинка" [psychic kindergarten] почетничка класа за видовитите, прочистени лица или во оригинал [clairvoyants] што доаѓа од зборот clearly или луѓе што се занимаваат со clairvoyance (видовиштво), каде тие проучуваат како да ги читат/ гледаат енергиите на луѓето, како да ги чувствуваат чакрите и истражувањето на техниката 'blow roses' каде се анализираат постапките во животот, успоните и падовите, се' на се целата ретроспектива на животот со сите аспекти кои се паметат.

Susan Bostwick, претседател на Berkeley Psychic институтот е исто така и еден од професорите.

"Она што го правиме е учењето на луѓето да истражуваат, да влезат внатре во себе, да си ги спознаат можностите и како да сакаат да ги искористат за општото Добро," - вели таа.

Bostwick нагласи дека за разлика од Хари Потер и неговите пријатели, она што таа и нејзините студенти практицираат не е магија.

"Ние зборуваме за магија и чуда, [но] за тоа како дозволуваме да го искусиме она што сме и како да се докажуваме во животот како магија/ чудо," - рече таа. "Јас ги изучувам студентите да ги истражуваат своите психички способности. Тие веќе ги поседуваат."

Институтот, кој е одгранок на Црквата на Светиот човек [Church of the Divine Man], е new age [модерна] религиозна група која своето учење го заснова на Новиот Завет од Библијата. Организацијата е стара околу 38 години и околу 300 000 учесници поминале преку оваа установа, според статистиките на Bostwick.

Кога од студентите се бара да "blow roses" in "psychic kindergarten" или да го рефлешираат нивниот живот во психолошката градинка всушност од нив се бара да ја замислат розата како начин/ пат за фокусирање на умот. Тогаш во окото на својот ум [mind eye] тие ја визуализираат розата како експлодира што би требало да ги чисти нивните мисли и да ги ослободи/ исчисти од сета психичка енергија која растројува.
Студентите исто така поминуваат време разговарајќи за боите на психичката енергија. Секоја од боите има различно значење. На пример, златната значи спиритуално/ духово разбуден или инспириран.

"Вие сте во градинката само за да си играте, учите и истражувате," изјави Bingo Marasigan, директор на Berkeley Psychic Институтот. "Тоа е она што го правиме овде. Ние нудиме простор. Ова е игралиште каде вие може да си играте и ја истражувате енергијата"

***
[повеќе детаљи за програмата на радиото]



.

Во периодот од 28 Јули до 03 Август имав прилика да бидам ментор на група млади од Струмица кои се претставија на детско/ младинската ликовна колонија која веќе четврти (4) пат се одржува во Јабука, општина Панчево во Република Србија. Мојата група броеше четирима вклучувајќи ме и мене. Оваа ликовна колонија од оваа година прераснува во Интернационална и како прва година со таков калибар имаше претставници од Романија, Унгарија, Србија и Македонија или вкупно 25 млади кои неколку дена имаа исклучителна можност да научат многу за уметноста со помош на сите нас менторите.



Марија Атанасова и Георги Трајков беа активните учесници во колонијата, кои имаа можност да се запознаат со неколку техники на цртање меѓу кои: мртва природа, пејсаж, акварел, апстракција како и со модерните форми на изразување како што се уметничката инсталација и перформанс. Во текот на деновите до дека траеше колонијата имавме прилика да се запознаеме со дел од структурите кои работат во Јабука и општина Панчево и со тоа да отвориме простор и оствариме дополнителна соработка се' со цел да се презентираме и во програмата која тие ја реализираат за 2 Август (Илинден).

Како претставници на Македонија за нас беше големо задоволство да на тој голем македонски празник ги мотивираме македонците кои живеат таму и во програмата зедовме учество со она што претходно сме го правеле и умееме. Марија е извонреден вокал и солист и таа ја отвори Илинденската програма со песната 'Катерино моме', додека Георги на публиката која ја имаше од сите краеви на Србија се претстави двапати, најпрво утрото на седницата организирана од Националниот Совет на Македонците во Србија и потоа на ноќната програма со композиција отсвирена на класична гитара. Георги е професионален музичар кој допрва запловува посериозно во музичките води. Оваа година ќе биде прва година во средното музичко училиште во Скопје. Јас бев 'водител' во презентацијата на претставниците од Македонија, а освен нив двајца имавме можност да се претставиме со читање поезија Јас и уште една поетеса од Македонија (го заборавив името – sorry) :D

Ликовната колонија заврши со групна изложба која се отвори во просториите на Домот на културата во Панчево, секој од учесниците доби Благодарница, а беше испечатен и каталог со нивните најубави дела. Изложбата ќе биде поставена во Домот на културата се до следната година каде повторно ќе се сретнат млади од неколку држави и ќе имаат можност да создаваат дела во ова парче земја кое е навистина инспиративно не само за младите, туку и за нас кои ги водиме децата таму.

Освен официјалната агенда на колонијата имавме прилика да гостуваме во неколку телевизии и да ја промовираме колонијата и градовите од кои доаѓаме, децата имаа можност да гледаат претстава во младински театар, да направиме културолошка обиколка на месноста, да се дружиме покрај река, индиректно да следиме дел од тековните настани кои се организираат таму и тн..

Можноста да бидеме дел од оваа ликовна колонија беше поддржана од Општина Струмица и Градоначалникот кои безрезервно се постоваја во однос на менаџирањето за нашето присуство таму. Се надевам следната година друга група на млади од Струмица да биде дел од оваа колонија која има предиспозиции да расте и да се реализира во уште подобра, поквалитетна и по репрезентативна.



Ова е текст кој излезе таму по завршувањето на колонија, а во продолжение и прилогот кој се емитуваше на радио – телевизијата Панчево.





.

.
.
.
:добив покана од poemswithoutborders.org да направам превод на извадок од 'трговецот од Венеција' на Шекспир. идејата е да соберат колку што е можно повеќе преводи на овој пасус кој ќе го користат како промотивен материјал. web страницата сеуште не е update-увана така да преводот сигурно ќе биде качен и таму.

[Poems Without Borders (poemswithoutborders.org) is looking for new, fresh translations of the following modified Shakespeare passage, into as many languages as possible, for use as promotional material.]

:мене лично многу ми се допаѓа овој дел за тоа и решив да го преведам.

---

Have we not eyes like you? Have we not hands, organs, dimensions, senses, affections, passions? Fed with the same food, hurt with the same weapons, subject to the same diseases, healed by the same means, warmed and cooled by the same winter and summer, as you? If you prick us, do we not bleed? If you tickle us, do we not laugh? If you poison us, do we not die?
-The Merchant of Venice, Act 3, Scene 1 (paraphrase)

---

немаме ли и ние очи? немаме ли раце, органи, зафатнина, сетила, чувства, страсти? зарем не ја јадеме истата храна, се повредуваме со истите оружја, жртви сме на истите болести, исти нешта нѐ лекуваат, нѐ топлат и ладат истите зима и лето, како вас? ако нѐ раните нема ли да крвариме? ако нѐ скокоткате нема ли да се смееме? ако нѐ отруете нема ли да умреме?

- трговецот од Венеција, чин 3, сцена 1 (парафраза)

---



инаку да, има и други преводи, како на пример овој кој @Надењка Зузакова го сподели со мене, направен од Богомил Ѓузел или Драги Михајловски:

---

„Нема ли Евреинот очи? Нема ли тој раце, органи, зафатнина, сетила и страсти? Хранет од иста храна, рануван од исто оружје, од исти болести легнат, со исти лекови излекуван, стоплен и измрзнат од исто лето и зима како и Христијаните! Ако нѐ раните нема ли да крвариме? Ако нѐ скокоткате да се смееме нема ли? Ако нѐ отруете нема ли да умреме? Ако ни згрешите нема ли да се одмаздиме?”

- Венецијанскиот трговец, Чин 3, Сцена I

.
.




.